Kerst en oud&nieuw

Zo, daar is ze weer..
Het is inmiddels al weer even geleden, maar dat komt omdat het tussen mijn laatste blog en Kerst ontzettend rustig is geweest en vanaf Kerst tot nu toe dan weer heel erg druk, waardoor ik amper tijd had om wat te schrijven. Maar, ik heb weer tijd vrijgemaakt!

Na mijn laatste blog heb ik 2 tentamens moeten maken, en van beiden ben ik nog steeds op de uitslag aan het wachten. Spannend, maar ik zal ze in de komende week (weken) wel te horen krijgen neem ik aan. Verder heb ik vooral heel veel films gekeken en wat filmpjes zelf in elkaar geprutst van alle opnames die ik gemaakt heb met mijn GoPro, iedereen was namelijk zo ongeveer naar huis toe voor de Kerstdagen. Ik zou met de Kerst "in Slovenië blijven". Althans, dat is wat iedereen dacht, maar daar kom ik straks op terug :-)

De enige die nog met mij hier was (en ook tijdens de Kerstdagen zou blijven omdat hij moest werken) was Miguel. Wij hebben dus samen nog van alles gedaan, waaronder films gekeken, wezen zwemmen en doelloos rondjes lopen door Portoroz. Het was echt ontzettend stil en op de momenten dat hij moest werken heb ik me ook wel gigantisch verveeld omdat er echt niets te doen was hier. Ik kan mezelf prima vermaken, maar na de 12e film in 3 dagen tijd word je het in bed hangen toch ook een beetje zat. Dus ben ik maar braaf aan het leren geslagen voor mijn tentamens na de vakantie (wauw!), heb ik met mijn auto en mijn Disney cd rondjes gereden door Portoroz, Lucija, Izola en Koper (stiekem kun je best een hoop ontdekken als je doelloos rondjes gaat rijden) en ben ik aan de grote schoonmaak gegaan..

Na bijna een week "alleen" te zijn geweest was het tijd om afscheid te nemen van Miguel: Ik zou namelijk ook met de Kerst naar huis gaan! Bleek nog een hele opgave, want ik had samen met mijn zus (oftewel, partner in crime) besloten dat we dit voor iedereen geheim zouden houden. Het thuisfront was vanaf het moment dat ik weg ging heel duidelijk geweest: het zou zo raar en jammer zijn als ik met de Kerst niet thuis was. Of ik zeker wist dat ik niet zo komen. En ik maar braaf volhouden dat ik in Slovenië plannen had en bla bla. Terwijl ik al begin Oktober wist dat ik er wél zou zijn. En dan te bedenken dat ik 21 september ben weg gegaan, hoe lang ik dus mijn mond heb moeten houden! En mijn zus, die heeft het nog moeilijker gehad, bij mij was het meeste contact via skype of whatsapp, maar zij moest iedereen recht in de ogen kijken en keihard liegen. Ik heb best medelijden met haar gehad, maar het was voor een goed doel ;-)

Afijn, de 24e zou ik vliegen, zodat ik Kerstavond bij mijn zus kon slapen en op eerste Kerstdag mee naar mijn ouders kon. Om middernacht zou ik met een soort taxi-service worden opgehaald en op het vliegveld worden afgezet. Een beetje aan de vroege kant, mijn vlucht ging om 8:30, maar in mijn beleving geen probleem: ik kon wel een filmpje kijken op het vliegveld. Fout gedacht dus! Ik werd om 2:00 's ochtends op het vliegveld uit de bus gegooid en wat bleek toen ze weg waren? Het vliegveld was gesloten tot 6:00! Lekker dan, daar stond ik dus, op een soort industrieterrein, geen enkel restaurant, hotel, café of wat dan ook in de buurt waar ik binnen kon wachten. En ook nog eens: geen wifi! Dus mijn film kijken ging hem ook al niet worden. Ik heb buiten, voor de deur, 4 uur lang in de kou zitten wachten tot eindelijk de deur open ging. Om eerlijk te zijn voelde ik me in eerste instantie best een beetje zielig... Maar na een paar minuten besefte ik me dat ik daar ook niks aan zou hebben en met alle reisplannen die ik nog voor de toekomst heb dit waarschijnlijk ook niet het ergste zou zijn dat ik ooit mee zou maken. Ik vond gelukkig een stuk piepschuim waar ik op kon gaan zitten, een stuk minder koud dan de betonnen vloer, en ben mijn boek maar gaan lezen. Een geluk dat ik dat op het laatste moment nog in mijn tas had gepropt!

Dus, na 4 uur eindelijk naar binnen, douane door, hapje gegeten, gate zoeken, je kent het wel. De eerste keer dat ik alleen zou vliegen, maar tegen verwachting in kon ik me er totaal niet druk om maken. Alles verliep prima en doordat het maar een klein vliegveldje is waren er ook niet zoveel poortjes om doorheen te gaan waardoor het wachten in de rij langer duurde dan het wachten voor het boarden. Vond het niet zo erg, want voor mijn gevoel ging de tijd best snel. Anderhalf uur vliegen naar Brussel, de enige mogelijkheid die ik had, en daarna met de trein naar Roosendaal waar mijn zus me op zou halen. Wat was ik blij om haar te zien! En wat was ik moe, ik had namelijk de hele nacht niet geslapen.. Het gekste aan terug zijn in Nederland? De gele nummerplaten! Zo bizar dat dat me ineens zo opviel..

Die middag heb ik vooral lekker rustig doorgebracht. Lekker kletsen met mijn zus en zwager en vooral rustig aan doen. 's Avonds zou ik alleen zijn omdat zij Kerstavond bij zijn familie vierden, dus ben ik lekker even in bad geplonsd (wat heb ik dat gemist!), met de katten geknuffeld en languit op de bank een filmpje gekeken, waar ik meer van gemist dan gezien heb omdat ik steeds in slaap viel. De volgende dag was het EINDELIJK tijd voor de grote verrassing! Wat was ik daar klaar voor, na zo lang mijn mond houden...

We vieren al jaren eerste Kerstdag met zijn 7en, mijn ouders, mijn zus en zwager, mijn oom en tante en ik. Dit jaar zou ik er voor het eerst "niet bij zijn". Ik had mijn ouders gevraagd of we om 4 uur konden skypen, zodat ik er toch een beetje bij kon zijn. Maar ondertussen waren we in de auto al met zijn drietjes onderweg! Mijn zus heeft me op een eindje afstand van ons huis afgezet en zij zijn zelf met de auto naar mijn ouders gereden. Zodra mijn zus binnenkwam heeft ze iedereen naar buiten gelokt met een smoesje dat er iets bij de auto was. Iedereen was dus totaal gefocust op de auto. Maar ondertussen kwam ik achter iedereen langs aangelopen. Het mooiste moment was toen ik "verrassing" kon roepen en bij iedereen langzaam het besef kwam wat er aan de hand was. Het had niet beter kunnen werken, in één woord geweldig! De rest van de dag heeft vooral mijn moeder me met een blik aangekeken alsof ze zich afvroeg of ik wel echt was, haha! Maar, de verrassing heeft geweldig uitgepakt en ik vond het heerlijk om weer even thuis te zijn en mijn lieve familie weer te zien!

Ik had maar 4 daagjes in Nederland, punt één omdat ik oud&nieuw graag in Slovenië wilde vieren en punt twee omdat het met de vlucht het best (en goedkoopst) uitpakte. Ik moest dus een hoop bezoekjes in een paar dagen gooien: Mijn tante, mijn nichtjes en de kindjes, mijn opa en natuurlijk mijn vriendinnetjes in Breda. Ik vond het fantastisch om iedereen weer te zien! Ook al was het maar een bliksembezoekje, ik heb er ontzettend van genoten!

Op de 28e ben ik weer terug gegaan naar mijn zus omdat ik de 29e om 6 uur weer terug zou vliegen vanaf Brussel en mijn zus had beloofd om me 's nachts terug te brengen naar het vliegveld. Voordat we de lucht in gingen ging er vanalles fout, eerst werden we bijna in het verkeerde vliegtuig geladen (naar Malaga, waar Pablo vandaan komt, ook niet vervelend hoor), daarna bleek er "iets" te missen aan de vleugel van het vliegtuig waar we in zaten wat betekende dat we weer naar een ander vliegtuig moesten en waardoor we uiteindelijk met een uur vertraging zijn vertrokken. Gelukkig had ik voor de taxi een heel lieve chauffeur voor de terugweg die op me gewacht heeft en mij netjes thuis heeft afgegooid.

Pablo was de dag ervoor al aangekomen dus hebben we die dag samen doorgebracht en 's avonds zijn we met Miguel wezen zwemmen. De volgende dag was Ömer ook terug, dus zijn we eerst gezellig wezen lunchen en daarna met zijn drieën en Irma en Miguel naar Trieste geweest. De volgende dag was het oudjaarsdag en hebben Pablo en ik Nina geholpen met de voorbereidingen bij haar thuis. Ze had ons allemaal uitgenodigd om te komen eten en rond middernacht zouden we naar Piran gaan. We hebben met zijn 8en lekker simpel hamburgers gegeten en als afsluiter hadden we heerlijke chocolade fondue. Helemaal geweldig. Zoals gezegd zijn we om 11 uur richting Piran gegaan voor het aftellen naar het nieuwe jaar. In Spanje hebben ze een traditie dat ze in de laatste 12 tellen van het jaar 12 druiven moeten eten, ik snap nog steeds niet helemaal waarom, maar ik heb braaf met ze mee gedaan. En de eerste 3 gaat dat nog goed, maar daarna word het best lastig om iedere seconde een druif te eten! Maar, het is gelukt en als het goed is zal dit me geluk brengen voor het nieuwe jaar. Of zoiets. Geen idee, ik vond het leuk om mee te doen! Daarnaast hadden we allemaal vooraf onze dromen voor 2016 op een briefje geschreven en die hebben we om middernacht verbrand. Geen idee waar dat dan weer vandaan kwam, maar het was wel mooi om te doen. Én we hadden Romeinse kaarsen gekocht, dus met zijn 8en hebben we die afgestoken wat ook een mooi effect had (al was de beveiliging er minder blij mee...)

1 Januari ben ik op een goede manier begonnen door met Pablo en Ömer een flink stuk te gaan lopen. Tot nu toe was het iedere keer erg makkelijk om de auto te pakken, voor zo'n beetje alles, maar ik heb me voorgenomen om toch echt meer te gaan lopen. Het pakte nog goed uit ook, want in Portoroz aangekomen bleek het hartstikke druk te zijn, er was van alles te doen om het nieuwe jaar in te luiden. Helemaal gezellig. Ik was helemaal bekaf na het terug omhoog klauteren naar de hostel, maar ik voelde me helemaal fantastisch na onze heerlijke avondwandeling!

Gisteren zouden we eigenlijk naar Izola gaan, maar voor het eerst in zo'n beetje drie maanden regende het. En nee, we zijn niet van suiker, maar er zijn volgens mij maar weinig mensen die voor hun lol in de regen gaan lopen. Ik kreeg onze koukleum in ieder geval niet overtuigd om mee te gaan! Na veel gediscussieer zijn Pablo, Ömer en ik in Koper wezen lunchen en daarna wilden we in een winkelcentrum in Trieste gaan kijken. Maar onderweg daar naartoe riep Pablo ineens dat hij een winkelcentrum zag, dus hop de snelweg af en op zoek naar de juiste weg en uiteindelijk in een vrij groot winkelcentrum in Muggia aangekomen. Ook leuk, en minder ver rijden. 's Avonds voor het eerst Billy Elliot gezien, ik kan niet geloven dat ik die nog niet eerder gezien had!

Vandaag zijn we met zijn drietjes naar Piran gelopen om te lunchen en daarna weer rustig aan terug gewandeld. We zijn goed bezig met zijn drietjes! Naderhand hebben Pablo en ik wat op onze laptops zitten snuffelen en de allerbeste eerste aankoop van dit nieuwe jaar gedaan: We gaan in Maart naar Disneyland!! Ik geloof niet dat er op het moment dat we de aanbieding zagen twee gelukkigere mensen waren dan wij! We hebben met zijn twee als een stel blije kinderen staan stuiteren in de woonkamer.. Eindelijk haha! Ik kan niet wachten tot het Maart is :-) We hebben alles al geregeld, parkeerplaats, vliegtickets, noem maar op. We zijn er helemaal klaar voor, nu alleen nog 2 maanden wachten...

Morgen gaat het "normale" leven weer beginnen. Oftewel, het iets minder vrije vakantieleven. We hebben maandag t/m woensdag welgeteld iedere dag één les en daarna al weer weekend... Wat hebben we het toch slecht, want we hebben drie weken les en daarna tentamens. Maar, 1 heb ik al gehad, in de komende 3 weken heb ik nog 2 deeltentamens voor statistiek en dan is dat klaar, volgende week Maandag heb ik Italiaans dus dan blijven er nog maar 4 tentamens over voor 4 tentamenweken.. Zo zwaar!! Daarna is het onderhand alweer tijd voor de nieuwe groep studenten!

Oh wat houd ik van mijn leventje hier...

Tot snel weer!
xx