Een Spanjaard in Nederland

Op 20 April had ik 's ochtends een sollicitatie gesprek bij een 5-sterren hotel in Portoroz voor een functie in het animatie team. Samen met Pablo en Silvia van de Erasmus groep en Aljaz en Nika die hier wonen hadden we de sollicitatie. Eerst een gesprek, dat ging hartstikke goed en daarna moesten we in drie kwartier een dansje zien te leren. Nu ben ik rampzalig in dansen, maar goed je kan 'alles' leren.. Na ongeveer een uur in de bloedhitte zat het erop en ongeveer een week later zouden we de uitslag horen.

Na een snelle lunch met zijn allen was het voor mij tijd om in mijn autootje te springen: Ik ging naar Nederland! In eerste instantie was het de bedoeling dat Sergi en Pablo die dag al met me mee gingen. Voordeel daaraan voor mij was geweest dat Sergi ook kon rijden en we dus zonder overnachting door konden rijden. Maar, Pablo kreeg zijn baan in Kempinski waardoor hij geen 10 dagen vrij kon krijgen en Sergi kreeg een vriendinnetje met wie hij graag op pad wilde nu we een aantal dagen vrij van school hadden, dus zat er niks anders op dan alleen te reizen. De eerste dag ging ik dus om 16:00 uur rijden en na een vlot verloop ben ik tegen 23:00 uur in Ulm gestopt voor een overnachting. Nadat ik al een hele ochtend actief was geweest kon ik het niet volhouden om langer door te rijden, ik was echt moe!

De volgende ochtend om 9:00 uur ben ik, na een goed ontbijtje, weer in de auto gesprongen om de rest van de 1300 km te maken. Na wat plas- en rustpauzes kwam ik tegen 16:00 thuis aan. Weinig files gehad maar vooral veel wegwerkzaamheden.. En het was heerlijk om thuis te komen, ook op een totaal andere manier dan wanneer je met het vliegtuig komt. Het klinkt misschien heel gek, maar de overgang is minder groot of zo. De eerste dagen vooral lekker rustig aan gedaan. Genoten van het feit dat ik thuis en bij mijn familie was.

Zondag was er in ons dorp een jaarmarkt ivm de aankomende koningsdag, waar ook het koor van mijn moeder en tante zou optreden, dus daar zijn we gezellig naartoe geweest. De jaarmarkt op zich kan mij nooit zo heel veel interesseren (sorry..) maar ik vind het altijd wel gezellig. En ik vind het sowieso altijd heel erg leuk om naar optredens van het koor te gaan, gezellige club, leuke muziek, absoluut een aanrader! 's Middags naar de verjaardag van mijn nichtje geweest en dat was het zo'n beetje.

Maandagavond zou Pablo met het vliegtuig naar Nederland komen. Hij zou dan een weekje blijven zodat ik hem het een en ander van ons kleine koudekikker landje kon laten zien. Dat Nederland koud kan zijn heeft het zeker waar gemaakt, ik denk dat iedereen het "prachtige" weer in deze week nog wel kan herinneren... Ik heb de hele week met mijn sjaal om en jas aan gelopen, terwijl ik in Slovenië gewend was om in mijn enkele t-shirtje van de zon te genieten. Maar afijn, Nederland hè..

Pablo vloog op Brussel Zaventem, nadat we zijn moeder plechtig hadden beloofd dat hij, na alles wat daar gebeurd is, zo snel mogelijk in de auto zou springen en geen seconde te lang op het vliegveld zou blijven. Zo gezegd zo gedaan, ik ben netjes op tijd daar naartoe gereden en we zijn ook zo snel mogelijk weer weg gegaan. Ze hebben inderdaad de beveiliging behoorlijk aangepast! Er is nog maar 1 in- en uitgang open en als je iemand op komt halen moet je buiten blijven wachten, je mag absoluut niet naar binnen. Om dan over alle zwaarbewapende militairen nog maar te zwijgen. Laat ik maar zeggen dat ik blij was toen we er weg waren!

Die eerste avond hebben we bij mijn zus en zwager in Tilburg geslapen, de volgende dag gingen we naar de Efteling! Wat een geweldige dag hebben we gehad, het weer was raar (regen-zon-hagel-zon en ga zo maar door), maar de drukte viel reuze mee en we hebben wachtrijen van maximaal 10 minuten gehad! We hebben het hele park gezien en sommige attracties zelfs dubbel, het was echt een geweldige dag. En gelukkig vond Pablo het ook helemaal fantastisch!

's Avonds zijn we door gereden naar mijn ouders in Rijswijk, waar we de rest van de week zouden slapen. Woensdag was het Koningsdag en zouden we naar Arnhem gaan. Na eerst een bezoekje aan een van mijn lieve oud-collega's zijn we dus de stad in gegaan. Helaas viel het weer deze dag echt vies tegen, waardoor het voor mijn gevoel geen echte Koningsdag was. Waar je normaal gesproken iedereen in het oranje ziet en het een drukste van jewelste is, was het nu allemaal maar grauw en lang niet zoveel mensen op straat.. Regen, regen en nog eens regen... Maar ach we hebben wel plezier gehad en wederom vond Pablo het helemaal fantastisch. Onderweg naar huis (door het weer niet al te laat..) heb ik de toeristische route genomen, over de dijken en langs de weilanden en bij ieder beest dat buiten liep moest ik de auto stoppen en vloog Pablo de auto uit voor foto's en filmpjes. Koeien, lama's, schapen, pony's.. Hij vond het allemaal even bijzonder.

Donderdag zijn we naar Breda en 's Hertogenbosch geweest. Ik heb hem eerst mijn school laten zien (waar hij zwaar van onder de indruk was..) en daarna een rondleiding door Breda. Heel gek dat hij overal foto's en filmpjes van wil maken terwijl het voor mij allemaal zo gewoon is, maar aan de andere kant uiteraard ook te begrijpen. 's Middags dus naar Den Bosch geweest waar ik hem onder andere Bossche bollen en haring heb laten eten. Tegen mijn verwachting in vond ie de haring heerlijk maar de Bol absoluut niet! Rare Spanjaard... 's Avonds zijn we lekker uit eten geweest en daarna lekker gaan slapen, de volgende dag stond zijn favoriete bestemming op de planning: Amsterdam.

Vond 'ie ook helemaal leuk. Toen we aankwamen regende het gigantisch dus zijn we eerst naar Madame Tussauds geweest (goeie keuze, hij was zo blij als een kind in een snoepwinkel) en toen we weer buiten kwamen scheen het zonnetje dus hebben we de rest van de typische toeristenattracties gedaan. Uiteraard ook naar de Wallen geweest en daar was hij toch wel behoorlijk van onder de indruk. Niet te begrijpen dat dit hier in Nederland toch normaal is. Nou, ik als Nederlander begrijp er ook niks van dus dat scheelt.. 's Avonds zijn we samen met mijn vader bij een optreden van Blossom (het koor van mijn moeder) wezen kijken, toen hij hoorde dat ze een optreden hadden wilde hij daar graag naartoe. Geen probleem, dan doen we dat. En hij vond het ook (alweer) hartstikke leuk, dus goed geslaagd.

De volgende dag was de tijd alweer aangebroken om afscheid te nemen en terug te gaan naar Slovenië. Best lastig weer, want ik weet dat ik niet voor eind augustus terug kom. Maar, ook die maandjes zijn zo weer voor bij. Aan de ene kant erg jammer, dit zou voor mij voor altijd mogen blijven, maar aan de andere kant ook weer fijn om in het normale ritme door te mogen dan. Ach wat lieg ik, ik zie er als een berg tegenop om straks weer in Nederland door te moeten met mijn studie: dan moet ik namelijk ook echt weer vol aan de bak! Maar ik lieg niet als ik zeg dat ik het wel fijn vind om ook weer thuis te zijn, al mag het moment dat ik hier afscheid moet nemen nog wel even duren... Afijn, op naar Slovenië. Met zijn tweeën bepakt en bezakt in de auto en hop, daar gingen we. Geen enkele file gehad onderweg en ook de vertraging door de wegwerkzaamheden viel reuze mee. Tegen 17:00 hadden we een hostel in de buurt van waar we waren opgezocht, maar toen we daar naartoe onderweg waren zei ik dat ik eigenlijk nog helemaal niet moe was en best wilde proberen om door te rijden. Met als voorwaarde dat als ik moe werd ik zou stoppen en het me niet uit zou maken waar ik was. Maar, was niet nodig, want het ging gewoon hartstikke goed. Ik had natuurlijk ook een uitstekende co-piloot die goed voor me zorgde en we hebben de hele weg zitten kletsen, dus de tijd (en de kilometers) vloog voorbij. Tegen middernacht kwamen we aan en na een hapje te hebben gegeten was ik toen wel ineens totaal gebroken dus ben ik gelijk mijn bed in gerold.

De dagen nadat we thuis zijn gekomen heb ik niet veel bijzonders gedaan, voornamelijk aan het bijkomen geweest van de rit. Ik kon goed merken dat ik 14 uur in de auto had gezeten (maak je niet druk, we hebben absoluut pauzes genomen tussendoor..) en vandaag is de eerste dag dat ik niet meer zo ontzettend moe ben. Komt ook niet alleen van de rit, maar ook van de hele week rondrennen overal naartoe en constant buiten in de kou zijn. Maar, we zijn er weer en we gaan ons nu opmaken voor de laatste maandjes! Op school zelfs de laatste weekjes al, voor mij begint mijn vakantie al zo'n beetje op 19 mei. Heel vervelend! Wat de plannen voor van de zomer worden is nog even een groot vraagteken: Pablo heeft de baan wel gekregen, Silvia en ik niet. Hij weet nog niet zeker of hij het ook gaat doen of niet, maar het betekent ook dat de geplande roadtrip door Italië en Spanje misschien niet doorgaat. Maar even afwachten dus.

Nu ben ik me klaar aan het maken voor groot bezoek: Vanavond komen mijn zus en zwager aan op Venetië! Helemaal zin in, in mijn volgende blog zal ik alles over hun bezoek vertellen!

Tot de volgende :)
Liefs