Bezoek!
Blijf op de hoogte en volg Marin
24 Mei 2016 | Slovenië, Portorož
Maar dat is allemaal deel van mijn volgende reisverslag :-)
Nu dus: op donderdag 5 mei kwamen mijn zus en zwager 's avonds aan op de luchthaven in Venetië, Marco Polo. In eerste instantie zouden ze al 's ochtends vliegen maar doordat mijn grote vrienden bij RyanAir wat aan het prutsen waren geweest kwamen hier wat wijzigingen in. Ons eerste idee om naar Venetië te gaan na hun aankomst was daardoor al gelijk verwoest, 's avonds om 10 uur is dat niet echt een groot succes meer.. Dus, ik in mijn autootje om 7.30 onderweg naar het vliegveld om ze op te halen en na niet al te lang wachten kon ik ze al welkom heten! Met zijn drietjes weer in de auto en op naar Portoroz, waar ze tegen middernacht eindelijk konden inchecken. De eerste dag zijn we 's ochtends met Pablo naar Piran geweest. Hoe, geen idee, maar hij weet zo veel dat hij altijd de rondleidingen door Piran doet.. Het was heerlijk, zonnetje erbij dus lekker op ons gemakje rond gewandeld terwijl Pablo zijn verhalen vertelde, helemaal goed. 's Middags moest hij weer werken dus hij is richting het hotel gegaan en na een lekker bakkie koffie in het zonnetje zijn wij in de auto gesprongen en naar Trieste gereden. We zijn niet eens in de stad zelf geweest maar alleen bij het kasteel (Miramare) en daarna bij het concentratiekamp. Ik was hier allemaal al geweest maar vond het vooral erg leuk omdat ik het nu eindelijk met mijn familie kon delen. Naderhand hebben we bij het hotel nog een lekker drankje gedaan en 's avonds gezamenlijk een hapje gegeten en daarmee zat de eerste dag er alweer op..
De volgende dag hadden we bedacht om in Pula, Kroatië te gaan kijken. Ook daar ben ik al eens eerder geweest (een paar maanden geleden) maar ik vind het een heerlijk stadje en ik verwachtte dat ook mijn zus en zwager dit wel leuk zouden vinden. Zo gezegd zo gedaan, 's Ochtends heb ik ze opgehaald bij het hotel en zijn we naar Pula gereden. Gelukkig was het wederom prachtig weer en hebben we heerlijk van de stad kunnen genieten. De belangrijkste bezienswaardigheden hebben we bekeken en verder vooral ontzettend veel lol gehad met zijn drietjes. Toen we er op een bepaald moment "klaar" mee waren zijn we weer lekker terug gereden naar het hotel om daar weer een lekker drankje te drinken en daarna weer een hapje te eten samen.
De volgende dag zou de eerste dag zijn dat we daadwerkelijk in Slovenië bleven. In een van mijn lessen had een docent verteld over een wijnroute die je op de grens van Slovenië en Italië kunt rijden, welke ontzettend mooi moest zijn. Na enige research hadden we de route uitgestippeld en gingen we op pad. Het probleem was echter, dat toen we in de buurt van het startpunt kwamen, alle wegen hier naartoe waren afgesloten. Na even wat gepuzzel zijn we dus uiteindelijk maar gewoon die richting op gereden en vervolgens hebben we de wijnroute achterstevoren (of dwars door elkaar heen) alsnog kunnen rijden. En de boeken liegen er niet om: de omgeving is mooi met geweldige uitzichten. Stadjes waar we geweest zijn waren ook hartstikke leuk. Mocht je echter ooit deze route gaan rijden (Brda is de regio) bespaar je dan een bezoek aan het kasteel, de "tentoonstelling" is drie keer niks en het is het gewoon absoluut niet waard. De uitzichten die ik hoopte te zien vanuit de toren waren ook nog eens verscholen achter luiken, dus een beetje jammer. Wat ook een beetje jammer was dat het zondag was: de wijnproeverijen waren dus voornamelijk gesloten... Al met al was het een leuke en mooie dag, maar mijn verwachtingen waren een stuk beter..
Maandag 9 mei was de laatste dag dat mijn zus en zwager hier waren en het was ook de dag dat mijn oom en tante in Slovenië aan zouden komen. Het was dus even kijken hoe het allemaal zou uitkomen qua tijden, wij wilden de laatste dag niet zomaar voorbij laten gaan maar het was ook weer raar om er niet te zijn als mijn oom en tante aankwamen. Uiteindelijk gaven zij ons vrij spel door 's nachts in een keer door naar Slovenië te rijden en dus aangaven in de middag even uit te willen rusten. Hop, wij in de auto en op naar Ljubljana. Daar aangekomen hebben we het kasteel bezocht, in combinatie met een audiotour. Ik heb het nog nooit zo druk gezien daar, wat bleek: 9 mei is de dag dat Ljubljana is bevrijd in WW2, wisten wij veel. Er stond een grote tent, bosjes mensen strak in de galakleding en een hoop kabaal. Wij konden bijna probleemloos onze tour doen (één ruimte was niet bereikbaar door het evenement) en ik heb voor de eerste keer de toren van het kasteel kunnen beklimmen met als beloning een geweldig uitzicht over de stad! Na weer naar beneden te zijn gegaan en nog wat door de stad te hebben gewandeld zijn we toch niet al te laat terug gegaan naar Portoroz om ook nog wat tijd met mijn oom en tante te kunnen doorbrengen. Met zijn vijven hebben we de laatste avond in Cacao doorgebracht.
De volgende ochtend was het alweer vroeg dag: om 7 uur moesten we richting het vliegveld in Venetië, Treviso dit keer. Mijn zus en zwager vlogen van daaruit terug naar Nederland en samen met mijn oom en tante zouden we hen wegbrengen en daarna naar Venetië zelf gaan. Zo gezegd, zo gedaan, helaas was het na 2 uurtjes in de auto tijd voor afscheid en dat zal ik nooit leuk gaan vinden.. "Gelukkig" konden we maar 5 minuutjes op het parkeerterrein staan waardoor wij snel weg moesten, dat maakte het voor mij dan weer wat makkelijker. Vlug door gereden naar het parkeerterrein en voor de 5e keer in een paar maanden tijd ging ik naar Venetië. Waarschijnlijk kom ik er hierna nooit meer. Hoe ik het voor elkaar krijg geen idee, maar ik verdwaal daar serieus altijd. Misschien ligt het er ook aan dat ik te eigenwijs ben om voor 3 euro een kaart te kopen, maar ik kan nooit in één keer naar de plek toelopen waar ik naartoe wil. Los daarvan hebben we het wel gewoon hartstikke leuk gehad en we hadden ook nog eens mooi weer dus we hadden absoluut niets te klagen. Veel lopen, lopen en nog eens lopen, maar het was echt leuk. Hoewel ook zij hetzelfde zeiden als wat ik, mijn ouders en vele anderen al gezegd hebben: het valt tegen. Venetië is leuk en het is mooi, maar je verwachtingen zijn veel groter dan wat het uiteindelijk is: mega toeristisch. In alle keren dat ik er geweest ben, ben ik nooit bij een van de bezienswaardigheden binnen geweest omdat er 1) een mega lange rij staat en 2) als je naar binnen kijkt je elkaar de bulten voor de kop loopt. Thanks, but no thanks.. Na terugkomst in Portoroz hebben we in het hotel een hapje gegeten en daarna rustig aan richting onze bedjes gegaan.
Zoals de weersvoorspellingen al hadden gezegd was het weer de volgende dag al een stuk slechter. Toen ik 's ochtends opstond was het bewolkt en volgens de berichten zou het flink gaan regenen.. Waar ik met mijn zus en zwager dus praktisch zomer had gehad, waren we nu ineens in de herfst aanbeland. Mijn planning viel dus ook letterlijk en figuurlijk in het water: Ik had naar Bled en de Vintgar kloof willen gaan, maar met slecht weer wordt Vintgar afgeraden omdat het te glad word en Bled is gewoon een stuk minder mooi als het bewolkt is en regent (nog los van het feit dat het me nog nooit gelukt is om me een volle dag in Bled te vermaken). Maar we zijn niet zomaar van ons stuk gebracht: Slovenië heeft grotten waar je met regenachtig weer ook droog kan lopen! In eerste instantie zijn we bij de Lippizzaner stoeterij in Lipica geweest, voor mij is dat net of ik als klein meisje een speelgoedwinkel inloop: Ik wil ze allemaal hebben! Wat een prachtige dieren en wat zou het een droom zijn die uitkomt als ik hier kon werken.. Dit keer hebben we ook nog eens mazzel gehad: Er waren veulentjes en we hebben ze kunnen zien ook! Ik zou er uren naar kunnen kijken, maar ik was niet alleen dus ik werd al snel uit mijn droom gesleurd. Na de lunch zijn we door gegaan naar de Skocjanske grotten waar we een tour van zo'n 2 uur zouden krijgen. Ook hier ben ik al eerder geweest, maar wat zijn die grotten toch indrukwekkend! Het is moeilijk om te beschrijven als je het niet met eigen ogen hebt gezien, maar het is reusachtig. Misschien dat je een beeld kunt vormen als ik zeg dat we zo'n 500 traptreden hebben moeten lopen om deze grot door te komen en over een brug zijn gelopen die 45 meter boven het water ligt (in een grot!).. Aan het eind van de tocht hing mijn tong zo'n beetje op mijn tenen (maar toch minder dan toen ik net in Slovenië was aangekomen!) maar wat heb ik weer genoten!
Omdat het weer de dag erop helaas nog slechter was zat er eigenlijk niet heel veel anders op dan naar de andere bekende grotten te gaan: dit keer Postojnska jama en Predjama castle. Voor mij het grote nadeel aan het prachtige land Slovenië: als het regent is er niet echt veel te doen, nog erger dan in Nederland.. Gelukkig zijn de grotten van Postojna totaal anders (klinkt best vreemd waarschijnlijk, aangezien het beiden grotten zijn) waardoor het ook wel weer leuk was om dit verschil te kunnen laten zien. Waar Skocjanske heel natuurlijk is, er loopt een pad en er zijn enkele lampen aangebracht, maar de entree en alles er omheen is natuurgebied, is postojna ontzettend toeristisch. Je ziet het verschil al wanneer je aan komt rijden, bij Postojna is een gigantisch (betaald) parkeerterrein aangelegd en er zijn meerdere grote winkels voordat je de grot ingaat. Daarnaast ga je bij laatstgenoemde met een treintje naar binnen en in de grotten zijn veel meer aanpassingen gemaakt voor toeristen dan bij skocjanske. Ik vind het echter moeilijk om aan te geven welke ik zelf het mooiste vind, want de grotten zelf, waar wij mensen uiteindelijk weinig invloed op hebben gehad, zijn in postojna veel mooier. Kleiner, maar bijzonderder. Na de grotten zijn we door gegaan naar Predjama castle, waar ik ook met mijn ouders een paar weken eerder nog geweest was. Zoals al eerder gezegd, ik heb deze twee weken voornamelijk dingen gedaan die ik al eerder had gedaan maar ik vond het vooral leuk dat ik dit kon delen met mijn familie. En ik heb ze de dingen kunnen laten zien die ik denk dat het mooiste en leukste zijn.
De volgende dag, en wat later bleek uiteindelijk alweer de laatste dag, hebben we eerst de tour door Piran gedaan. Uiteraard weer met gids Pablo er bij. Ook in Piran was het helaas minder mooi weer waardoor we het eerste deel van de tour verscholen onder paraplu's hebben gedaan. Maar uiteindelijk hebben we toch nog een beetje geluk gehad en is het droog geworden tijdens onze ochtend. Ook dit keer moest Pablo 's middags werken en wij hadden besloten om naar Ljubljana te gaan. Zodra we echter in de auto stapten begon het te storten van de regen en over het algemeen als het bij ons (Portoroz) slecht is, is het weer in Ljubljana nog slechter. Na een blik op de weerberichten bleek dat ook dit keer weer te kloppen: ook in Ljubljana zou het de hele dag regenen. En aangezien ook daar alles buiten is hebben we besloten om te draaien en in Koper te gaan lunchen. Mijn oom en tante zouden eigenlijk zondag ochtend weer richting Nederland vertrekken, maar door het ontzettend slechte weer hebben ze besloten een dag eerder terug te gaan. Zoals al eerder gezegd: Slovenië is een prachtig land maar als het regent valt er weinig te doen.. Na de lunch (wat inmiddels al rond 4 uur betekende) ben ik thuis afgezet om mijn spullen in te pakken. Het grote voordeel dat zij met de auto waren: Ik kon de auto helemaal vol laden met mijn rommel. Nu het zeker is dat de roadtrip doorgaat (met 4 personen) kan ik zelf niet al mijn spullen meer meenemen. Het verhuisbedrijf kon dus mooi volgeladen worden. En ik maak geen valse beloften: De auto was echt afgeladen met mijn spullen. Mijn kamertje is nu helemaal niet leuk meer, ik had er echt mijn stekkie van gemaakt en nu is het zo goed als leeg. Mijn prachtige muur, vol met landkaarten, ansichtkaarten, foto's, tekeningen en noem maar op, is nu helemaal leeg. Het hoort er allemaal bij.
's Avonds hebben we gezamenlijk nog een hapje gegeten bij een van de restaurants in Portoroz en het voornamelijk niet al te laat gemaakt omdat zij de volgende dag weer een hele rit voor de boeg hadden. Zaterdagmorgen ben ik samen met ze wezen ontbijten voordat we alweer afscheid moesten nemen. Helaas zat het er nu echt helemaal op! Ik heb twee heerlijke weken gehad met mijn lieve familie en vind het helemaal fantastisch dat ik ze heb kunnen laten zien waar ik dit jaar heb doorgebracht.
Het afscheid van mijn laatste bezoek betekent ook dat voor mij echt de laatste weekjes zijn in gegaan! En ik ben er nog helemaal niet aan toe om afscheid te nemen van mijn tweede thuis en al de lieve vrienden die ik hier heb leren kennen. Ik ga mijn best doen om van deze laatste weken nog extra veel te genieten!
Nadat mijn familie allemaal vertrokken is, is er echter weinig spectaculairs gebeurd. Ik heb 's maandags en woensdags tentamens gehad (één ervan heb ik al gehaald, voor de andere ben ik nog op de uitslag aan het wachten) waarvoor ik voornamelijk aan het leren ben geweest. Donderdag zijn we vervolgens naar Gardaland geweest, wat dan wel weer echt heel gaaf was. Aljaz, Teja, Nika, Pablo en ik zijn met een reis die vanuit school werd georganiseerd mee geweest: 's ochtends om 4.30 vertrokken we per bus en om middernacht waren we weer terug. Totaal gebroken, maar wat een gave dag. Mijn grote voordeel was dat ik 4 stoelen op een rij voor mezelf alleen had, waardoor ik heerlijk languit heb kunnen liggen en dus heb kunnen slapen, perfect! Gardaland is echt een geweldig pretpark vlak aan, je zult het misschien al verwachten, het Gardameer in Italië. Als je de kans krijgt, zeker eens naartoe gaan! Voor ons het grote nadeel deze dag was helaas dat het regende. En niet een beetje, maar keihard. De. hele. dag. Uiteindelijk dus tot op mijn velletje doorweekt en koud, maar dat mocht de pret niet drukken: het park leek uitgestorven en dus konden we letterlijk overal zo doorlopen. Bij de meest populaire attractie konden we zelfs gewoon blijven zitten en dus zijn we daar zo'n 5 a 6 keer achter elkaar in geweest. Er was gewoon helemaal niemand aan het wachten. Geweldig leuke dag gehad en ook wel weer lol kunnen hebben om onze vreselijke felgekleurde poncho's waardoor we op de dwergen van Sneeuwwitje leken.
Na deze dag heeft het zonnetje weer volop haar best gedaan waardoor we van het mooie weer hebben kunnen genieten. Zondag ben ik zelfs met Valentin, Pablo, Teja en Silvia wezen beachvolleyballen en zwemmen, zo lekker was het. Hopelijk kan ik, voordat ik definitief vertrek, nog een paar dagen van een mooie "voorzomer' genieten :-)
Tot snel!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley