Toulouse, San Sebastián, Bilbao, Vitoria, Pamplona
Blijf op de hoogte en volg Marin
10 Juli 2016 | Spanje, Madrid
Wat is er in de afgelopen dagen veel gebeurd en wat maakt dat het lastig om nu nog alles te herinneren. Dat is het nadeel van een roadtrip waarbij je zoveel plaatsten bezoekt in zo weinig tijd.. Plus, we slapen in goedkope hotels, hostels en noem maar op, wat inhoudt dat ik negen van de tien keer geen wifi heb en daardoor dus moeite heb om mijn blog bij te houden. Toch ga ik mijn best doen om alles weer op een rijtje te zetten :)
Na onze nacht in het uitgestorven plaatsje, hebben we besloten om direct door te rijden naar Toulouse. Heidi zou op 2 juli naar Mallorca vliegen en volgens haar is de stad gigantisch, dus we hebben wel twee dagen nodig om alles te zien. Op het allerlaatste moment voor vertrek hebben we weer een goedkoop hotel gevonden, net buiten het centrum maar dicht bij de metro. Wederom een kamer voor drie personen, maar dit keer was het met gemeenschappelijke (gelukkig wel schone) douches en toilet. Niet meer in mn blote kont rond rennen terwijl Heidi en Pablo mee kijken dus ;)
Na aankomst in ons hotel hebben we onze spullen gedropt en zijn we gelijk naar de metro gelopen. Na onze zelfgemaakte lunch (goedkoper dan in het centrum hebben we ervaren..) zijn we het centrum in gegaan. Veel gelopen en veel gezien. Aan het eind van de dag kwamen we tot de ontdekking dat we eigenlijk alles wel gezien hadden! En we hebben ons echt niet gehaast, we hebben gewoon op ons gemakje onze zelf uitgestippelde route gevolgd en klaar waren we. Dus nu was de vraag wat we de volgende dag gingen doen, want we waren hier nog een hele dag. Uiteindelijk hebben Pablo en ik bijna de hele dag met zijn tweetjes doorgebracht, omdat Heidi bezig was om haar verjaardagscadeau voor Sergi af te maken. We zijn vooral naar de parken geweest, een prachtige Chinese tuin en naar de Fanzone van de Eurocup. Maar helaas was dit op deze dag gesloten dus was er niks te doen. Aan het einde van de dag was er een soort van marathon in het centrum, met een hoop muziek, veel mensen en vooral veel confetti. Pablo was zo blij als een kind in een snoepwinkel! 's Avonds niet al te laat terug naar het hotel gegaan want de volgende dag zou Heidi vertrekken en ze moest al haar spullen nog uitzoeken en inpakken.
De volgende dag hebben we in de ochtend niet veel gedaan, we konden niet echt ergens naartoe omdat we Heidi naar het vliegveld moesten brengen. Helaas was het weer deze dag ook niet echt bijzonder, dus zijn we maar een beetje in onze hotelkamer blijven hangen totdat Heidi klaar was. Om 12 uur moesten we uitchecken dus hebben we alles weer in de auto geladen en zijn we naar het vliegveld gereden. Nadat we haar hadden afgegooid zouden wij door rijden naar Andorra, maar toen we onderweg waren kwamen we tot de ontdekking dat het weer daar erg slecht was, er werd zelfs een storm voorspeld. Plus, het was totaal in de andere richting dan onze volgende bestemming, wat een hoop extra uren, kilometers en dus brandstof en tol zou kosten. We hebben dus al snel besloten dat we Andorra over zouden slaan, zijn omgedraaid en richting San Sebastián gereden.
Die eerste dag hebben we niet echt veel kunnen bezoeken, omdat we pas vrij laat aankwamen. Maar we hebben wel in het oude centrum rondgelopen en het typische eten van die regio gegeten: Pintxos. Vergelijkbaar met tapas, want het zijn gewoon kleine hapjes. Maar dan voornamelijk in combinatie met brood. Erg lekker! De volgende dag hadden we meer tijd en zijn we meer aan het rondlopen geweest. San Sebastián heeft een prachtig strand, maar mijn medereiziger vond niet dat we tijd hadden om naar het strand te gaan. Weer geen strand voor mij dus! Ik raad iedereen aan om naar deze prachtige plek te gaan, ik vond het erg jammer dat wij er maar zo kort waren. Ik denk zeker dat we er meer tijd door hadden kunnen brengen en veel plezier hadden gehad. Echter, we moesten weer door want we zaten met een lichte tijdsdruk.
Voor die en de volgende nacht hadden we een host gevonden via couch surfing. Ik vind het een geweldig principe, maar was wel blij dat ik samen met Pablo was. Ik denk niet dat ik heel snel alleen zou gaan. Aangekomen in Bilbao kregen we echter een hele tijd geen reactie meer van onze host, dus zijn we eerst maar op ons gemakje de stad rond gegaan. We hadden als backup een hostel gevonden, maar dit was 60 euro p.p. per nacht, terwijl couch surfing gratis is. Er was een plaatselijke feestdag die dag, dus er was veel muziek en traditionele dans. Erg leuk om te zien! Gelukkig kregen we niet al te veel later bericht van onze host en dus zijn we in de auto gesprongen en naar zijn huis gereden. Daar aangekomen bleek Jose een ontzettend aardige Spanjaard te zijn, ongeveer 40 jaar oud en ontzettend homo. Hij was dan ook zeer gecharmeerd van Pablo en dat zorgde voor veel lol aan mijn kant! We kwamen tegen half 11 bij hem thuis aan en hij bood ons eten en vanalles aan, dus na beleefd geaccepteerd te hebben zijn we snel ons bedje in gedoken.
De volgende dag heeft Jose ons rondgeleid in Bilbao. Wat een leuke stad is dat zeg! Maar ik geloof zeker dat als wij zelf met een stadsplattegrond zouden hebben rondgelopen, we nog niet de helft zouden hebben gezien van wat we nu gezien hebben. Hij heeft ons zelfs meegenomen naar een ontzettend goed restaurant waar we voor 8 euro per persoon onze buikjes rond hebben gegeten. Helaas werd het 's middags erg slecht weer, koud en regen, en dus hebben we besloten om naar huis te gaan. Het idee was om gezamenlijk een filmpje te kijken, maar aangekomen dook Jose zijn bed in en heeft vervolgens 3 uur liggen slapen, terwijl Pablo en ik ons maar bezig hebben gehouden met de planning van de rest van onze reis. Beetje vreemd hoor! Ach, aan de andere kant: we hadden nog maar één nachtje te gaan en de volgende dag zouden we al vroeg vertrekken. Wat ook wel vreemd was dat hij zich constant alleen maar op Pablo richtte, Spaans sprak en er geen moer om leek te geven dat ik er ook nog was.. Gelukkig had ik Pablo die mij wel steeds betrok en vertaling gaf, dus doei Jose ;-)
De volgende dag zijn we dus vroeg vertrokken richting Vitoria, waar we één van de meiden van ons eerste semester in Slovenië weer zouden zien! Ze moest tot 16:30 werken, dus wij zijn eerst op eigen houtje de stad rond gegaan. Het is niet heel erg groot, dus tegen de tijd dat Lidia klaar was hadden we zo'n beetje alles al gezien. Met Lidia en haar vriend hebben we nog wat rond gewandeld en vooral veel gekletst voordat we weer verder moesten naar Pamplona. Gelukkig zouden we ze daar later ook weer zien, dus het was niet zo erg dat het maar een kort bezoekje was.
Uiteindelijk dus door naar Pamplona, een deel van onze reis waar we ons lange tijd op verheugd hadden. Punt één, we zouden een aantal van onze studiegenoten van het eerste semester in Slovenië weer zien. En punt twee, het was (is) San Fermin. De achtergrond van het feest snap ik nog niet helemaal, niemand kon me het ook duidelijk uitleggen (vooral door het gebrek aan kennis van het Engels..) maar het is werkelijk waar een gigantisch feest! Ik zal de drie dagen die we er zijn geweest kort samenvatten: Geen slaap, veel alcohol, veel mensen en letterlijk de hele stad staat op zijn kop. Om 12 uur op 6 juli is het officiële begin: Chupinazo. Er zal vast een diepere betekenis zijn, maar voor mij betekende het een douche met rode wijn midden op een van de vele pleinen. Iedereen is volledig in het wit gekleed, met rode sjaals e.d. Die eerste dag was werkelijk een gekkenhuis, iedereen gooit met rode wijn en sangria en in de straten gooit iedereen water vanaf zijn balkon op de mensen. Alle kroegen zijn open, overal op straat wordt alcohol en eten verkocht. Je kunt het vergelijken met carnaval, maar zonder de verkleedpartij en 50 keer grootser. Uiteindelijk is uiteraard het rennen voor de stieren één van de belangrijkste kenmerken van dit festival. En hoewel ik absoluut geen voorstander ben van stierenvechten of het doden van de arme beesten, vind ik wel dat je iets van een cultuur moet hebben gezien voordat je echt kunt oordelen. Je krijgt me echter voor geen goud naar de stierenvechten of het moment dat ze zon arm ding doden! Uiteindelijk hebben ze me wel over kunnen halen om een nacht door te gaan en de volgende dag in de "Plaza de toros" naar de stierenrennen te gaan kijken. Hier is de finish van het rennen. Ik bespaar je de details, ik kan alleen maar zeggen dat ik het echt helemaal niks vind. Als bij een bokswedstrijd laten ze eerst alle stieren op scherm zien met hun gewicht, en daarna worden de arme beesten losgelaten door de straat. Er zijn vooral veel onnozele dronken mensen die hier aan meedoen, ik kan het alleen maar zielig vinden. En nadat het rennen klaar is worden alle mensen die gerend hebben in de ring opgesloten en word er een kleiner stiertje (Vaquillas) de ring in gejaagd. Dit arme ding is de hele nacht opgesloten geweest en is gewoon bang tussen al die malloten en zoekt een manier om weg te komen. Echt, bah, ik snap niet dat er zo veel mensen zijn die dit leuk vinden! Voor mij is het helemaal niks en ik kan alleen maar hopen dat het snel wordt afgeschaft, al ben ik bang dat ze dat met deze traditie niet zo snel voor elkaar krijgen als met Sinterklaas in Nederland..
Los van al het gedoe met de stieren heb ik wel erg van het festival zelf genoten. We hebben ontzettend veel leuke mensen leren kennen, leuke feesten bijgewoond en vooral veel plezier gehad met zijn allen. We hadden ook nog eens de mazzel dat we bij één van de meiden van het eerste semester in Slovenië konden slapen, dus voor ons was het verblijf gratis. Alles in Pamplona is zo ontzettend duur in deze periode! Maar desondanks heb ik in de 4 dagen dat ik er was in totaal waarschijnlijk 8 uurtjes geslapen, dus ik was compleet gebroken.
Om het nog een beetje beter te maken hadden Pablo en ik in de nacht van 8 op 9 Juli de bus vanuit Pamplona naar Madrid. Hier zouden we één dag doorbrengen voordat we met een vriend van Pablo naar Malaga zouden rijden. In de bus (die zo'n 6 uur onderweg) heb ik geen minuut kunnen slapen. Normaal gesproken heb ik er niet zo'n moeite mee, maar ik was nu zó moe en ik had zo'n zere benen en voeten dat ik mezelf geen houding kon geven. Pablo had hetzelfde probleem dus we hebben lekker tegen elkaar kunnen klagen over hoe moe we waren en hoe erg we toe waren aan een fatsoenlijke nacht slaap. Maar dat zou nog eventjes duren, we hadden eerst nog een dag in Madrid te besteden en daarna nog 6 uur in de auto naar Marbella.
In Madrid, vraag me niet hoe, hebben we zo ongeveer alle hoogtepunten in het centrum gezien. En weer, we hebben niet eens echt gehaast, maar gewoon lekker door gestapt. En niet te geloven hoe ontzettend heet het daar is! Geloof me, Madrid is het bezoeken zeker waard.. Maar niet in de zomer! Je smelt er weg. Toch heb ik het samen met Pablo ontzettend naar mijn zin gehad. Hij is al meerdere keren in Madrid geweest en kon me dus prima rondleiden! Een vriend van hem werkt in het Museo del Prado en had beloofd om ons binnen te loodsen dus ook daar hebben we nog een bezoek gebracht. Met deze zelfde vriend zouden we 's middags naar Malaga rijden. Voor vertrek zijn we met zijn drietjes nog wezen lunchen en daarna was het tijd voor de grote reis naar Zuid Spanje!
Na een lange en ontzettend warme rit (zo heet dat ik dus weer niet kon slapen) waren we allebei zo ontzettend blij toen we bij Pablo thuis aankwamen! Voor hem uiteraard nog meer, omdat hij sinds Kerst niet meer thuis was geweest.. Maar we konden nu lekker een douche nemen, wat eten en daarna eindelijk SLAPEN! Pablo zijn zus woont in Londen en dus mag ik in haar kamer en haar bed slapen. En eerlijk, ik heb geslapen als een baby!
De komende dagen (tot wanneer ik blijf weet nog niemand..) verblijf ik bij Pablo thuis. Hij heeft een planning om me dingen te laten zien waarmee we drie maanden zoet zouden kunnen zijn, maar we gaan proberen zoveel mogelijk in een paar dagen te proppen. Mijn auto heb ik achtergelaten bij ons studiemaatje in Pamplona, dus het enige dat ik tot nu toe zeker weet is dat ik daar naartoe terug moet en vervolgens weer een keer terug moet naar Nederland. Voorlopig wil ik daar echter nog niet aan denken en van mijn dagen hier in Spanje genieten! Al mijn avonturen bewaar ik tot mijn volgende verslag :-)
Tot snel,
maar hopelijk niet al te vlug ;-)
Liefs!
Na onze nacht in het uitgestorven plaatsje, hebben we besloten om direct door te rijden naar Toulouse. Heidi zou op 2 juli naar Mallorca vliegen en volgens haar is de stad gigantisch, dus we hebben wel twee dagen nodig om alles te zien. Op het allerlaatste moment voor vertrek hebben we weer een goedkoop hotel gevonden, net buiten het centrum maar dicht bij de metro. Wederom een kamer voor drie personen, maar dit keer was het met gemeenschappelijke (gelukkig wel schone) douches en toilet. Niet meer in mn blote kont rond rennen terwijl Heidi en Pablo mee kijken dus ;)
Na aankomst in ons hotel hebben we onze spullen gedropt en zijn we gelijk naar de metro gelopen. Na onze zelfgemaakte lunch (goedkoper dan in het centrum hebben we ervaren..) zijn we het centrum in gegaan. Veel gelopen en veel gezien. Aan het eind van de dag kwamen we tot de ontdekking dat we eigenlijk alles wel gezien hadden! En we hebben ons echt niet gehaast, we hebben gewoon op ons gemakje onze zelf uitgestippelde route gevolgd en klaar waren we. Dus nu was de vraag wat we de volgende dag gingen doen, want we waren hier nog een hele dag. Uiteindelijk hebben Pablo en ik bijna de hele dag met zijn tweetjes doorgebracht, omdat Heidi bezig was om haar verjaardagscadeau voor Sergi af te maken. We zijn vooral naar de parken geweest, een prachtige Chinese tuin en naar de Fanzone van de Eurocup. Maar helaas was dit op deze dag gesloten dus was er niks te doen. Aan het einde van de dag was er een soort van marathon in het centrum, met een hoop muziek, veel mensen en vooral veel confetti. Pablo was zo blij als een kind in een snoepwinkel! 's Avonds niet al te laat terug naar het hotel gegaan want de volgende dag zou Heidi vertrekken en ze moest al haar spullen nog uitzoeken en inpakken.
De volgende dag hebben we in de ochtend niet veel gedaan, we konden niet echt ergens naartoe omdat we Heidi naar het vliegveld moesten brengen. Helaas was het weer deze dag ook niet echt bijzonder, dus zijn we maar een beetje in onze hotelkamer blijven hangen totdat Heidi klaar was. Om 12 uur moesten we uitchecken dus hebben we alles weer in de auto geladen en zijn we naar het vliegveld gereden. Nadat we haar hadden afgegooid zouden wij door rijden naar Andorra, maar toen we onderweg waren kwamen we tot de ontdekking dat het weer daar erg slecht was, er werd zelfs een storm voorspeld. Plus, het was totaal in de andere richting dan onze volgende bestemming, wat een hoop extra uren, kilometers en dus brandstof en tol zou kosten. We hebben dus al snel besloten dat we Andorra over zouden slaan, zijn omgedraaid en richting San Sebastián gereden.
Die eerste dag hebben we niet echt veel kunnen bezoeken, omdat we pas vrij laat aankwamen. Maar we hebben wel in het oude centrum rondgelopen en het typische eten van die regio gegeten: Pintxos. Vergelijkbaar met tapas, want het zijn gewoon kleine hapjes. Maar dan voornamelijk in combinatie met brood. Erg lekker! De volgende dag hadden we meer tijd en zijn we meer aan het rondlopen geweest. San Sebastián heeft een prachtig strand, maar mijn medereiziger vond niet dat we tijd hadden om naar het strand te gaan. Weer geen strand voor mij dus! Ik raad iedereen aan om naar deze prachtige plek te gaan, ik vond het erg jammer dat wij er maar zo kort waren. Ik denk zeker dat we er meer tijd door hadden kunnen brengen en veel plezier hadden gehad. Echter, we moesten weer door want we zaten met een lichte tijdsdruk.
Voor die en de volgende nacht hadden we een host gevonden via couch surfing. Ik vind het een geweldig principe, maar was wel blij dat ik samen met Pablo was. Ik denk niet dat ik heel snel alleen zou gaan. Aangekomen in Bilbao kregen we echter een hele tijd geen reactie meer van onze host, dus zijn we eerst maar op ons gemakje de stad rond gegaan. We hadden als backup een hostel gevonden, maar dit was 60 euro p.p. per nacht, terwijl couch surfing gratis is. Er was een plaatselijke feestdag die dag, dus er was veel muziek en traditionele dans. Erg leuk om te zien! Gelukkig kregen we niet al te veel later bericht van onze host en dus zijn we in de auto gesprongen en naar zijn huis gereden. Daar aangekomen bleek Jose een ontzettend aardige Spanjaard te zijn, ongeveer 40 jaar oud en ontzettend homo. Hij was dan ook zeer gecharmeerd van Pablo en dat zorgde voor veel lol aan mijn kant! We kwamen tegen half 11 bij hem thuis aan en hij bood ons eten en vanalles aan, dus na beleefd geaccepteerd te hebben zijn we snel ons bedje in gedoken.
De volgende dag heeft Jose ons rondgeleid in Bilbao. Wat een leuke stad is dat zeg! Maar ik geloof zeker dat als wij zelf met een stadsplattegrond zouden hebben rondgelopen, we nog niet de helft zouden hebben gezien van wat we nu gezien hebben. Hij heeft ons zelfs meegenomen naar een ontzettend goed restaurant waar we voor 8 euro per persoon onze buikjes rond hebben gegeten. Helaas werd het 's middags erg slecht weer, koud en regen, en dus hebben we besloten om naar huis te gaan. Het idee was om gezamenlijk een filmpje te kijken, maar aangekomen dook Jose zijn bed in en heeft vervolgens 3 uur liggen slapen, terwijl Pablo en ik ons maar bezig hebben gehouden met de planning van de rest van onze reis. Beetje vreemd hoor! Ach, aan de andere kant: we hadden nog maar één nachtje te gaan en de volgende dag zouden we al vroeg vertrekken. Wat ook wel vreemd was dat hij zich constant alleen maar op Pablo richtte, Spaans sprak en er geen moer om leek te geven dat ik er ook nog was.. Gelukkig had ik Pablo die mij wel steeds betrok en vertaling gaf, dus doei Jose ;-)
De volgende dag zijn we dus vroeg vertrokken richting Vitoria, waar we één van de meiden van ons eerste semester in Slovenië weer zouden zien! Ze moest tot 16:30 werken, dus wij zijn eerst op eigen houtje de stad rond gegaan. Het is niet heel erg groot, dus tegen de tijd dat Lidia klaar was hadden we zo'n beetje alles al gezien. Met Lidia en haar vriend hebben we nog wat rond gewandeld en vooral veel gekletst voordat we weer verder moesten naar Pamplona. Gelukkig zouden we ze daar later ook weer zien, dus het was niet zo erg dat het maar een kort bezoekje was.
Uiteindelijk dus door naar Pamplona, een deel van onze reis waar we ons lange tijd op verheugd hadden. Punt één, we zouden een aantal van onze studiegenoten van het eerste semester in Slovenië weer zien. En punt twee, het was (is) San Fermin. De achtergrond van het feest snap ik nog niet helemaal, niemand kon me het ook duidelijk uitleggen (vooral door het gebrek aan kennis van het Engels..) maar het is werkelijk waar een gigantisch feest! Ik zal de drie dagen die we er zijn geweest kort samenvatten: Geen slaap, veel alcohol, veel mensen en letterlijk de hele stad staat op zijn kop. Om 12 uur op 6 juli is het officiële begin: Chupinazo. Er zal vast een diepere betekenis zijn, maar voor mij betekende het een douche met rode wijn midden op een van de vele pleinen. Iedereen is volledig in het wit gekleed, met rode sjaals e.d. Die eerste dag was werkelijk een gekkenhuis, iedereen gooit met rode wijn en sangria en in de straten gooit iedereen water vanaf zijn balkon op de mensen. Alle kroegen zijn open, overal op straat wordt alcohol en eten verkocht. Je kunt het vergelijken met carnaval, maar zonder de verkleedpartij en 50 keer grootser. Uiteindelijk is uiteraard het rennen voor de stieren één van de belangrijkste kenmerken van dit festival. En hoewel ik absoluut geen voorstander ben van stierenvechten of het doden van de arme beesten, vind ik wel dat je iets van een cultuur moet hebben gezien voordat je echt kunt oordelen. Je krijgt me echter voor geen goud naar de stierenvechten of het moment dat ze zon arm ding doden! Uiteindelijk hebben ze me wel over kunnen halen om een nacht door te gaan en de volgende dag in de "Plaza de toros" naar de stierenrennen te gaan kijken. Hier is de finish van het rennen. Ik bespaar je de details, ik kan alleen maar zeggen dat ik het echt helemaal niks vind. Als bij een bokswedstrijd laten ze eerst alle stieren op scherm zien met hun gewicht, en daarna worden de arme beesten losgelaten door de straat. Er zijn vooral veel onnozele dronken mensen die hier aan meedoen, ik kan het alleen maar zielig vinden. En nadat het rennen klaar is worden alle mensen die gerend hebben in de ring opgesloten en word er een kleiner stiertje (Vaquillas) de ring in gejaagd. Dit arme ding is de hele nacht opgesloten geweest en is gewoon bang tussen al die malloten en zoekt een manier om weg te komen. Echt, bah, ik snap niet dat er zo veel mensen zijn die dit leuk vinden! Voor mij is het helemaal niks en ik kan alleen maar hopen dat het snel wordt afgeschaft, al ben ik bang dat ze dat met deze traditie niet zo snel voor elkaar krijgen als met Sinterklaas in Nederland..
Los van al het gedoe met de stieren heb ik wel erg van het festival zelf genoten. We hebben ontzettend veel leuke mensen leren kennen, leuke feesten bijgewoond en vooral veel plezier gehad met zijn allen. We hadden ook nog eens de mazzel dat we bij één van de meiden van het eerste semester in Slovenië konden slapen, dus voor ons was het verblijf gratis. Alles in Pamplona is zo ontzettend duur in deze periode! Maar desondanks heb ik in de 4 dagen dat ik er was in totaal waarschijnlijk 8 uurtjes geslapen, dus ik was compleet gebroken.
Om het nog een beetje beter te maken hadden Pablo en ik in de nacht van 8 op 9 Juli de bus vanuit Pamplona naar Madrid. Hier zouden we één dag doorbrengen voordat we met een vriend van Pablo naar Malaga zouden rijden. In de bus (die zo'n 6 uur onderweg) heb ik geen minuut kunnen slapen. Normaal gesproken heb ik er niet zo'n moeite mee, maar ik was nu zó moe en ik had zo'n zere benen en voeten dat ik mezelf geen houding kon geven. Pablo had hetzelfde probleem dus we hebben lekker tegen elkaar kunnen klagen over hoe moe we waren en hoe erg we toe waren aan een fatsoenlijke nacht slaap. Maar dat zou nog eventjes duren, we hadden eerst nog een dag in Madrid te besteden en daarna nog 6 uur in de auto naar Marbella.
In Madrid, vraag me niet hoe, hebben we zo ongeveer alle hoogtepunten in het centrum gezien. En weer, we hebben niet eens echt gehaast, maar gewoon lekker door gestapt. En niet te geloven hoe ontzettend heet het daar is! Geloof me, Madrid is het bezoeken zeker waard.. Maar niet in de zomer! Je smelt er weg. Toch heb ik het samen met Pablo ontzettend naar mijn zin gehad. Hij is al meerdere keren in Madrid geweest en kon me dus prima rondleiden! Een vriend van hem werkt in het Museo del Prado en had beloofd om ons binnen te loodsen dus ook daar hebben we nog een bezoek gebracht. Met deze zelfde vriend zouden we 's middags naar Malaga rijden. Voor vertrek zijn we met zijn drietjes nog wezen lunchen en daarna was het tijd voor de grote reis naar Zuid Spanje!
Na een lange en ontzettend warme rit (zo heet dat ik dus weer niet kon slapen) waren we allebei zo ontzettend blij toen we bij Pablo thuis aankwamen! Voor hem uiteraard nog meer, omdat hij sinds Kerst niet meer thuis was geweest.. Maar we konden nu lekker een douche nemen, wat eten en daarna eindelijk SLAPEN! Pablo zijn zus woont in Londen en dus mag ik in haar kamer en haar bed slapen. En eerlijk, ik heb geslapen als een baby!
De komende dagen (tot wanneer ik blijf weet nog niemand..) verblijf ik bij Pablo thuis. Hij heeft een planning om me dingen te laten zien waarmee we drie maanden zoet zouden kunnen zijn, maar we gaan proberen zoveel mogelijk in een paar dagen te proppen. Mijn auto heb ik achtergelaten bij ons studiemaatje in Pamplona, dus het enige dat ik tot nu toe zeker weet is dat ik daar naartoe terug moet en vervolgens weer een keer terug moet naar Nederland. Voorlopig wil ik daar echter nog niet aan denken en van mijn dagen hier in Spanje genieten! Al mijn avonturen bewaar ik tot mijn volgende verslag :-)
Tot snel,
maar hopelijk niet al te vlug ;-)
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
