Twee verloren maanden - Deel 1

Ai ai, ik ben inmiddels op het punt aangekomen waar ik mijzelf "de slechtste blogger aller tijden" mag noemen. Het begon er mee dat er een storing op de website was waardoor het me niet lukte om mijn blogs te plaatsen en daarna is het met alles wat ik uitspook een beetje in de vergetelheid geraakt. Maar goed, excuses daar hebben we niet zoveel aan, je leest dit waarschijnlijk omdat je geïnteresseerd bent in wat ik zoal heb uitgespookt. Nu zul je waarschijnlijk ook begrijpen dat het me niet gaat lukken om tot op de dag en minuut exact terug te halen wat ik iedere dag gedaan heb. Wat ik dus zal doen, ik ga een "weekverslag" plaatsen van de hoogtepunten tot we weer terug zijn bij het hier en nu en daarna zal ik, vanaf mijn volgende blog, weer doorgaan op de oude manier. Deal? Gaan we dan!

De week van 29 februari begonnen onze eerste lessen weer. Voor mij betekende dit: 4 vakken. e-business, hotel management, sustainable tourism en Russisch. drie van de vier vielen goed bij me in de smaak, echter Russisch is nog moeilijker dan Sloveens! En daarnaast gaf de docente (joepie, mijn docente van Sloveens weer terug...) les in het Russisch en Sloveens, met hier en daar een verloren Engels woordje. Na één les heb ik dus gelijk besloten om dit vak te laten vallen. Qua punten heb ik het niet nodig en ik heb er ook weinig behoefte aan om mezelf weer wekelijk 3 uur te moeten frustreren met een taal waar ik geen bal van snap. Verder was deze week Pablo's verjaardag. Dé grote verjaardagsplanner had nu zijn eigen verjaardag en wilde daar eigenlijk niet echt iets aan doen. Gaat dus niet gebeuren, dus wij hebben met zijn allen een surprise party voor hem georganiseerd. Op het moment dat hij de deur uitliep om te gaan sporten (zoals hij iedere maandag, woensdag en vrijdag doet) heb ik iedereen opgetrommeld om de hostel te versieren en uiteindelijk was de woonkamer één groot ballonnen en slinger festijn. Rond 9 uur zou hij weer terug komen en dus had ik iedereen gezegd om tegen half 9 bij ons te zijn. Hij was iets later terug dan verwacht, waardoor iedereen een beetje ongeduldig en ik steeds zenuwachtiger werd, maar uiteindelijk was de verrassing zeer goed geslaagd. Hij blij, ik blij, want ik was echt wel een beetje zenuwachtig geworden na alles te hebben georganiseerd. Maar het was echt een leuk en gezellig feestje!

Vrijdag 4 maart was het echter pas echt 'onze grote dag" in plaats van zijn verjaardag: we gingen EINDELIJK naar Disney!! 's Ochtends om 4:45 ging mijn wekkertje om op tijd naar Venetië te rijden en daar onze vlucht te pakken naar Paris Beauvais. Na wat research bleek onze goedkope vlucht aan te komen op een vliegveld in Mordor (ver ver van het centrum van Parijs en Disneyland) en dus hadden we, met gelukkig de hulp van Pablo zijn moeder, een goedkoop auto verhuurbedrijf gevonden en voor 60 euro een auto gehuurd voor 4 dagen. Super deal lijkt me! Afijn, aangekomen op het vliegveld, naar het verhuurbedrijf en de sleutels in ontvangst genomen: wij waren voor 4 dagen de trotse berijders van een donkergrijze Ford Ka. Had ik nog nooit in gereden dus ik was helemaal gelukkig. En, wat een ruimte heb je nog in zo'n hondenhokkie, dat had ik al helemaal niet verwacht!
Ruim een uur rijden was het naar het centrum van Parijs, dus met muziek op zijn we daar naartoe geknord. De eerste dag konden we toch nog niet naar het Disneypark dus hadden we besloten om eerst voor straf Parijs maar in te gaan. Helemaal fantastisch. We hadden, per toeval, een redelijk goedkope parkeergarage gevonden niet al te ver uit de buurt van het echte centrum, dus we konden maar doen wat we wilden. Uiteraard hadden we geen tijd om alles te bekijken, maar in een middag tijd zijn we bij de Eifeltoren, Sacre Coeur, Champs Elyssees, Arc de triomphe, Montmartre en Moulin Rouge geweest en hebben we nog op ons gemakje door de straten gestruind. 's Avonds onze auto weer opgehaald en toen was het toch echt zover om naar ons hotel te gaan.
Ik had de aanbieding voor deze trip gevonden via een Nederlandse reiswebsite: voor 119 p.p. hadden we een hotelkamer voor 2 nachten inclusief ontbijt en shuttle van en naar het park en 2 dagen toegang tot beide Disney parken. Als je bekijkt dat de reguliere prijs 90 euro is voor één dag voor beide parken, denk ik dat het een behoorlijk goede deal was. Hoe verrassend echter: In het hele hotel waren meer Nederlanders te bekennen dan welke andere nationaliteit ook. Maakte voor mij niet zoveel uit: Doordat ik met Pablo in het Engels praat kon ik lekker net doen alsof ik geen Nederlander was en had ik ook van niemand last. Maar ondertussen wel gniffelen om de reuze interessante gesprekken die gevoerd werden...
Het hotel zelf was helemaal prima. We hadden een vrij ruime kamer voor ons tweetjes, met een douche/bad en toilet. Niks superdeluxe, maar dat hebben wij ook helemaal niet nodig. Na alle hostels waar ik de laatste tijd heb geslapen vond ik een kamer voor onszelf met eigen douche en toilet al een hele luxe! En daarbij, we waren er voor Disney, niet om de hele dag op ons hotel rond te hangen. Na het inchecken zijn we eerst naar de dichtstbijzijnde supermarkt gereden om ons eten voor het hele weekend te regelen: we zijn nog altijd 'arme' studenten en hebben geen 20 euro over voor een simpel frietje in Disneyland. Dus: brood, beleg, koekjes, chips, flesjes water, van alles werd er in geslagen. Konden we er mooi tegenaan de komende dagen.
Zaterdag was de eerste dag dat we naar het park konden en met de eerste shuttlebus die we konden nemen stonden wij paraat bij de ingang van het park. Welke pas om 10 uur open gaat. Maar wij hadden gelukt: je hebt namelijk de Disney Studio's en het officiële Disney park en wij hadden bedacht om de eerste dag naar het eerstgenoemde park te gaan. De volgende dag zou namelijk een vriendin met ons meegaan en we hadden bedacht dat voor haar het 'echte park' alleen genoeg zou zijn. En de studio's deden ze om half 10 al open, dus wij waren zo'n beetje de eersten die naar binnen konden! Al met al viel het met de drukte ontzettend mee: tegen 14 uur hadden we het hele Studio's park gezien! En zelfs een aantal attracties dubbel gedaan. En dus zijn wij 's middags maar alvast aan het tweede park begonnen.. En hoewel de studio's ook super gaaf waren en we het beiden onwijs naar ons zin hadden, ik had pas echt het gevoel dat ik in Dsneyland was toen ik door de Main Street liep en het kasteel van Doornroosje zag. Voelde me echt weer even het 7 jarige meisje van toen ik hier voor het eerst was. En wauw wat is het gaaf, voor twee mega disney fans een droom die uitkwam! En echt, bijna geen mensen. Nou ja, misschien een beetje veel van het goede om het zo te zeggen, maar het was echt niet druk. Amper wachtrijen, helemaal goed! In twee dagen tijd hebben we letterlijk alle attracties gezien en gedaan (behalve degene die voor onderhoud gesloten waren uiteraard), twee keer de musical, twee keer de parade en twee keer de afsluitende vuurwerkshow gezien. En helaas, na twee dagen rond rennen als een stel kleine kinderen, helemaal blij en gelukkig om Mickey Mouse bijvoorbeeld te ontmoeten, zat het er zondagavond alweer op... Het 'probleem' dat we de laatste avond geen hotel meer hadden (onze vlucht ging maandagochtend pas weer terug), was al snel opgelost doordat Maria twee bedden in haar hotelkamer vrij had. Daar mochten we dus de laatste nacht slapen en de volgende morgen zijn we daar vandaan weer terug naar het vliegveld gereden. Ook een verhaal apart: we kwamen in een gigantische file terecht! Uiteraard wel rekening mee gehouden, maar niet dat het zo erg zou zijn. Uiteindelijk kwamen we dus bijna te laat voor onze vlucht: huurauto geparkeerd, spullen eruit, sleutel letterlijk naar het hoofd van de persoon achter de balie gegooid, en vervolgens als een malle rennen om het vliegtuig nog te halen. 1 minuut voor hij zou vertrekken kwamen we aan in de hal en zagen we: één uur vertraging. Gelukkig, misschien voor niets zo gerend, maar we hadden het niet gemist! Helaas was onze Disney bubbel hiermee wel echt ten einde gekomen. Waar we zo lang naar uit hadden gekeken was voorbij nadat we één keer met onze ogen hadden geknipperd, zo leek het. Maar wat was het gaaf en wat hebben we een lol gehad!

De week van 7 maart hebben we verder niet veel bijzonders gedaan: Les, feestje hier, feestje daar, rondhangen met Teja en Aljaz en de anderen, dat soort dingen. Op 13 maart heb ik Pablo naar het vliegveld gebracht voor zijn volgende reis: Fallas in Valencia. Stiekem wel een beetje jaloers op hem dat hij ging, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
Maandag 8 maart ben ik samen met de meiden uit de hostel (Simge, Agata en Elif) naar 'Lake cerknica' geweest, dat zou volgens anderen wel zo ontzettend mooi en gaaf zijn. Na een uur kwamen we aan bij een of ander plasje water, waarbij wij dachten "waar is dat mooie gedoe nou", bleek dat we daar dus naar stonden te kijken. Blijkt dat dit meer in de zomermaanden volledig verdwijnt en op zich is dat inderdaad best bijzonder.. Maar om nu te zeggen dat het zo mega speciaal is... Nee.
De rest van die week, wederom niet heel veel bijzonders naast les en wat rondhangen met zijn allen. Ik heb een excursie gehad naar het natuurgebied hier 'Strunjan' en dat was best mooi.

Pablo, Agata, Simge, Elif en ik waren met het spontane idee gekomen om 18-20 maart naar Boedapest te gaan. De anderen waren er nog nooit geweest en Pablo en ik wilden er graag nog eens naartoe, dus wat eerst een opwelling leek werd al gauw omgezet naar een daadwerkelijk plan. Donderdag kwam Pablo terug uit Spanje en vrijdag zijn we vertrokken. 6 uurtjes rijden en daar waren we dan. Hemel, wat houd ik van deze stad! De eerste avond wat rondgestruind en lekker wat wezen eten en een drankje wezen doen, maar ook redelijk op tijd naar bed want de volgende dag hadden we een vol programma. Voor mij werd het echter al snel een ander verhaal: Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik me helemaal niet goed voelde. Ik zal je alle fijne details besparen, maar de conclusie: voedselvergiftiging. En ik kan je wel vertellen, ik had het gevoel dat ze me beter dood hadden kunnen knuppelen zo slecht voelde ik me. Omdat ik het niet redde om meer dan 10 meter van de wc te zijn besloten we al snel dat de andere 4 zonder mij de stad in zouden gaan en ik zou in de hostel blijven. Erg jammer voor mij, maar ik kan moeilijk van de anderen verwachten dat zij bij mij zouden blijven. Dus zo gezegd zo gedaan, maar nadat ze een half uur weg waren, kwamen ze alweer terug. Ze hadden namelijk eerst vanalles voor me gehaald bij de winkel: banaan, yoghurt, water, thee met citroen, noem maar op. Vanalles wat mij zou kunnen helpen om me weer wat beter te voelen. Toen ze weer weg waren gegaan kwamen ze wederom niet al te veel later terug omdat ze bij een apotheek medicijnen voor me hadden gehaald. Wat een schatten!
Die hele dag is voor mij dus gigantisch in het water gevallen. 's Avonds tegen een uur of 10, half 11 voelde ik me eindelijk weer wat beter en heb ik besloten om 's avonds toch nog even mee de stad in te gaan. Niet tot al te laat, want dat hield ik absoluut nog niet vol. Maar gelukkig ging dat goed en wilden ook de anderen niet al te laat terug, omdat we de volgende dag naar een spa zouden gaan.
De spa was zeker geslaagd. Sauna's, heerlijk warme zwembaden en gewoon lekker relaxen. Beetje zwemmen, beetje kletsen, dat kunnen wij wel aan. Maar we moesten ook diezelfde dag nog 6 uur terug rijden, dus weer hebben we het niet al te laat gemaakt. Omdat Elif de volgende dag vanaf Boedapest naar Parijs zou vliegen voor een weekje met haar moeder zijn wij met de overige 4 terug gereden. Iedereen was moe dus op de terugweg had ik een auto vol slapende mensen. Ikzelf was gelukkig niet moe, dat is gunstig voor mij: zodra ik in de auto achter mijn stuur kruip ben ik mijn vermoeidheid kwijt. Helemaal top!

Weinig verrassend: die week is er, nadat we terug zijn gekomen, niet veel meer gebeurd dan het gebruikelijke: les, wezen zwemmen, feestje hier en feestje daar. Van mij hoefde er ook niet zoveel anders te gebeuren, ik was nog steeds niet voor de volledige 100% opgeknapt. Daarnaast was die week iedereen een beetje aan het kwakkelen qua gezondheid dus een rustig weekje.

Zaterdag 26 maart kwamen eindelijk mijn allereerste bezoekers naar Slovenië: mijn ouders kwamen een weekje op vakantie om te kijken waar ik hier uithang. Ze zouden maar blijven tot 1 april en dus hadden we een vol programma! Zaterdagmiddag kwamen ze aan in Portoroz en na eerst "mijn" hostel en mijn kamer te hebben laten zien, zijn we naar hun hotel gereden om in te checken. Na de kamer goed verkend te hebben zijn we een ijsje wezen eten en wat wezen drinken bij mijn favoriete plek hier in Portoroz: Cacao. 's Avonds in het hotel een hapje gegeten en toch ook bijtijds weer naar bed: zij waren moe van de reis en de volgende morgen moesten we weer op tijd vertrekken. Zondag, Eerste Paasdag, zijn we naar Venetië geweest. Ik had het inmiddels al twee keer gezien maar mijn mams wilde er graag naartoe, dus dan doen we dat. We hadden ontzettend veel mazzel met het mooie weer, maar de drukte had van mij wel iets minder mogen zijn.. Het was echt niet normaal hoe druk het was, maar gelukkig hebben we wel een heel leuke dag gehad. Venetië was echter niet zo bijzonder als mijn moeder het zich had voorgesteld.

's Avonds weer terug naar Portoroz en weer lekker saampjes gegeten. De volgende dag was het eindelijk zover dat ik naar 'Narnia' zou gaan. Vanaf het moment dat ik wist dat ik naar Slovenië zou gaan, wist ik dat ik heel graag naar de Soca rivier wilde: dit moest een ontzettend mooi natuurgebied zijn en er is een stuk van de film "The Chronicles of Narnia" opgenomen. Nu mijn ouders er waren wilde ik ze dit graag laten zien en er uiteraard zelf ook heel graag naartoe. Ik wist dat zowel Pablo als Silvia hier ook graag naartoe wilden dus ook zij werden in de auto geladen en hop daar gingen we. Een flink eind rijden van Portoroz, zo'n 2,5 uur, maar het was absoluut de moeite waard. Eerst zijn we op verschillende plaatsen langs de rivier gestopt en later zijn we nog naar een waterval gegaan. Behoorlijk klauteren voor we er waren, maar absoluut genieten. 's Avonds zijn we met zijn vijven bij een van onze favoriete restaurants wezen eten: Snackbar. Lekkere kipkluifjes en heerlijke hamburgers. Daarnaast is het restaurant op zich voor mij een attractie op zich, er valt genoeg te zien.

Dinsdag moest ik eerst naar school toe voor een excursie naar het vliegveld van Portoroz. Omdat dit de hele ochtend in beslag zou nemen had ik mijn ouders gezegd dat ze zich zelf moesten vermaken die dag, omdat het anders verloren zou gaan aan wachten tot ik klaar was. Toen ik uiteindelijk klaar was bleek dat ze naar Piran waren gegaan en dat ik ze daar dus prima kon ontmoeten zodat we alsnog samen de middag door konden brengen. En dat hebben we dus gedaan, Piran is niet heel groot maar we hebben lekker rustig aan gedaan. Op ons gemakje geluncht, een tijdje lekker van het zonnetje zitten genieten en noem maar op. 's Avonds 'voor straf' weer lekker een hapje wezen eten en redelijk op tijd zijn we allemaal naar onze bedjes vertrokken.

Woensdag zijn we naar de grotten van Postojna en Predjama castle geweest. Dit keer ging alleen Silvia met ons mee, die was er ook nog nooit geweest en ze ging graag met ons mee. Deze grot is één van de grootste van Slovenië, met een ondergronds treintje en al! Ik had het allemaal al een keer gezien, maar het blijft indrukwekkend. Daarna zijn we dus naar Predjama castle gegaan wat ook weer heel erg gaaf was om te zien. Voor mij was dit een herhaling van een van de trips die ik in mijn eerste week in Slovenië heb gemaakt maar het was zo leuk dat ik het nu met mijn ouders kon delen :)
's Avonds wilde Silvia graag Spaanse omelet maken voor mijn ouders, dus hebben we ze uitgenodigd om in de hostel te komen eten. Het eten was zeer geslaagd en we hebben een hartstikke leuke avond gehad waarbij iedereen die in de hostel woont gezellig mee deed.

Donderdag was alweer de laatste volle dag dat mijn ouders hier waren en we hadden besloten naar Maribor te gaan. Ik was er nog nooit geweest dus ik was wel benieuwd. Deze dag zijn Silvia en Elif met ons mee geweest. Wederom was het een lange rit maar ook weer een heel leuke dag. En dat ondanks dat Maribor zelf niet heel speciaal is. Een klein stadje met wat bezienswaardigheden, maar niet heel bijzonder. Ik ben voor de zoveelste keer tot de ontdekking gekomen dat ik meer heb met natuur dan met steden.. Die avond ben ik voor de laatste keer die week met mijn ouders in Portoroz een hapje wezen eten, de volgende ochtend zouden zij helaas alweer richting Nederland vertrekken. Ik ben 's ochtends bij ze in het hotel wezen ontbijten en daarna hebben ze mij weer afgezet bij de hostel en was het echt tijd om afscheid te nemen.. Ik heb een ontzettend leuke week gehad en ik ben blij dat ik mijn ouders een stukje heb kunnen laten zien van de omgeving die zo'n belangrijk deel van mijn leven uitmaakt nu. Het was veel te snel voorbij, maar gelukkig zou ik ze na een paar weekjes alweer zien als ik naar Nederland kwam!

De volgende maand schrijf ik in mijn volgende blog, zodat ik je een heel gigantisch groot verhaal kan besparen.. Als ik het in tweeën splits lijkt het toch weer wat minder groot ;-)

Liefs!