Vroegtijdig afscheid van mijn stage
Blijf op de hoogte en volg Marin
07 Maart 2018 | Oeganda, Mbarara
Hallo iedereen,
Waar ik zondag nog vol goede moed was door de komst van Lilian zit ik inmiddels, na het beëindigen van mijn stage bij Wayedefo, in een hotel in Mbarara te wachten tot ik een nieuwe stageplek heb gevonden. De komst van deze dame heeft dus niet gebracht wat ik ervan had verwacht of gehoopt. Sterker nog, zij maakte het dusdanig erger dat voor mij mijn geduld op was en ik contact op heb genomen met school over de situatie. Na alles uitgebreid door te hebben gesproken is de keuze gemaakt om afscheid te nemen van Wayedefo en op zoek te gaan naar iets nieuws, waar ik wel aan de slag kan, een echte opdracht krijg en begeleid wordt zoals dat bij een stage verwacht mag worden.
Ik wil niet in al te veel detail treden over wie wat gezegd heeft en wat er allemaal gebeurd is. Maar het komt erop neer dat er niet de begeleiding was die werd beloofd en dat me constant gegarandeerd werd dat de situatie zou verbeteren, maar dat dus gewoon niet gebeurde. Het is misschien vroeg om na net drie weken te besluiten ermee op te houden, maar beter nu dan nog langer niks te kunnen doen en straks mijn stage niet halen. Ik heb geen behoefte aan nog meer studieachterstand. School heeft ook toegezegd dat omdat deze situatie buiten mijn toedoen is ontstaan, het me geen extra dagen gaat kosten. Zodra we dus een nieuwe plek vinden hoef ik daar niet weer opnieuw aan mijn 20 weken te beginnen. Dat kan ook helemaal niet, want op 10 juli vlieg ik terug naar Nederland.
Op dit moment verblijf ik dus in een hotel in Mbarara, waar ik vanochtend door een zogeheten ‘private’ (gewoon wat wij kennen als een echte taxi) naartoe ben gebracht vanuit Rugazi. Voor 20 euro, een rit van ruim 2 uur, dat moet je in Nederland eens voor elkaar zien te krijgen. En ik realiseer me echt wel dat het veel geld is voor Uganda. Ik bedoel de ‘gewone’ taxi (die volgepropte blikjes sardientjes) had me hooguit 5 euro gekost, maar met al mijn spullen (waarvan ik uiteindelijk toch weer veel te veel heb meegenomen!) vond ik het prettiger om mezelf even wat meer luxe te gunnen. En gelukkig bleek de chauffeur een hartstikke aardige man te zijn van mijn leeftijd, dus we hebben volop zitten kletsen over hem, zijn leven hier met zijn vrouw en twee kindjes, over Nederland en noem maar op. Voor ik het wist was de rit al voorbij.
Aangekomen bij mijn hotel blijkt dat de informatie op booking.com niet helemaal (of juist helemaal niet) klopt: geen bad of balkon wat wel beloofd was, maar wel een heerlijk comfortabel tweepersoons hemelbed (volledig muggen-proof), en een voor Ugandese begrippen normale douche! Je kunt waarschijnlijk raden wat het eerste is wat ik heb gedaan toen ik binnen kwam.. En kun je je ook het kleine beetje teleurstelling voorstellen toen ik merkte dat het water ook hier niet bepaald echt warm wordt? Gelukkig is het buiten warm zat dus was een koude douche geen heel groot probleem. Als lunch heb ik net een heerlijk bord vol verse frietjes met runderworstjes op (ja ik weet het, schandaal.. na pas 3 weken bij de eerste gelegenheid friet eten.. Maar ik geef het je te doen na 3 weken kartonnen banaan!) en daar heb ik ontzettend van genoten.
En nu? Even lekker niks, straks een serietje kijken en misschien nog even op stap om Mbarara te verkennen. Maar dat kan ook morgen, of overmorgen. Misschien een beetje gek om na zoveel te hebben geklaagd over het niks doen nu te zeggen “ik ga even lekker niks doen”, maar dit voelt totaal anders. Ik heb van school toestemming gekregen om even tot rust te komen zodat ik straks met frisse zin weer kan beginnen, dus dat doe ik dan ook maar. Aankomend weekend mijn tripje nog en ik hoop dat ik snel daarna aan een nieuwe stage kan gaan beginnen.
Een heel wat kortere blog, met misschien niet het allerleukste nieuws. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het vanochtend vooral als een opluchting voelde om te vertrekken. Ook al vond ik het best lastig om de meiden en Fr. Agapito gedag te zeggen, zij zijn er wel voor me geweest en met hen kon ik het echt wel goed vinden. Maar helaas is alleen dat geen reden om er nog tot juli te blijven.
Ik hoop je snel te kunnen vertellen over mijn fantastische, spetterende, geweldige nieuwe stageplaats waar ik volop aan het werk kan (en misschien soms wel terug verlang naar een dagje niks kunnen doen)!
Tot snel.
Liefs Marin
Waar ik zondag nog vol goede moed was door de komst van Lilian zit ik inmiddels, na het beëindigen van mijn stage bij Wayedefo, in een hotel in Mbarara te wachten tot ik een nieuwe stageplek heb gevonden. De komst van deze dame heeft dus niet gebracht wat ik ervan had verwacht of gehoopt. Sterker nog, zij maakte het dusdanig erger dat voor mij mijn geduld op was en ik contact op heb genomen met school over de situatie. Na alles uitgebreid door te hebben gesproken is de keuze gemaakt om afscheid te nemen van Wayedefo en op zoek te gaan naar iets nieuws, waar ik wel aan de slag kan, een echte opdracht krijg en begeleid wordt zoals dat bij een stage verwacht mag worden.
Ik wil niet in al te veel detail treden over wie wat gezegd heeft en wat er allemaal gebeurd is. Maar het komt erop neer dat er niet de begeleiding was die werd beloofd en dat me constant gegarandeerd werd dat de situatie zou verbeteren, maar dat dus gewoon niet gebeurde. Het is misschien vroeg om na net drie weken te besluiten ermee op te houden, maar beter nu dan nog langer niks te kunnen doen en straks mijn stage niet halen. Ik heb geen behoefte aan nog meer studieachterstand. School heeft ook toegezegd dat omdat deze situatie buiten mijn toedoen is ontstaan, het me geen extra dagen gaat kosten. Zodra we dus een nieuwe plek vinden hoef ik daar niet weer opnieuw aan mijn 20 weken te beginnen. Dat kan ook helemaal niet, want op 10 juli vlieg ik terug naar Nederland.
Op dit moment verblijf ik dus in een hotel in Mbarara, waar ik vanochtend door een zogeheten ‘private’ (gewoon wat wij kennen als een echte taxi) naartoe ben gebracht vanuit Rugazi. Voor 20 euro, een rit van ruim 2 uur, dat moet je in Nederland eens voor elkaar zien te krijgen. En ik realiseer me echt wel dat het veel geld is voor Uganda. Ik bedoel de ‘gewone’ taxi (die volgepropte blikjes sardientjes) had me hooguit 5 euro gekost, maar met al mijn spullen (waarvan ik uiteindelijk toch weer veel te veel heb meegenomen!) vond ik het prettiger om mezelf even wat meer luxe te gunnen. En gelukkig bleek de chauffeur een hartstikke aardige man te zijn van mijn leeftijd, dus we hebben volop zitten kletsen over hem, zijn leven hier met zijn vrouw en twee kindjes, over Nederland en noem maar op. Voor ik het wist was de rit al voorbij.
Aangekomen bij mijn hotel blijkt dat de informatie op booking.com niet helemaal (of juist helemaal niet) klopt: geen bad of balkon wat wel beloofd was, maar wel een heerlijk comfortabel tweepersoons hemelbed (volledig muggen-proof), en een voor Ugandese begrippen normale douche! Je kunt waarschijnlijk raden wat het eerste is wat ik heb gedaan toen ik binnen kwam.. En kun je je ook het kleine beetje teleurstelling voorstellen toen ik merkte dat het water ook hier niet bepaald echt warm wordt? Gelukkig is het buiten warm zat dus was een koude douche geen heel groot probleem. Als lunch heb ik net een heerlijk bord vol verse frietjes met runderworstjes op (ja ik weet het, schandaal.. na pas 3 weken bij de eerste gelegenheid friet eten.. Maar ik geef het je te doen na 3 weken kartonnen banaan!) en daar heb ik ontzettend van genoten.
En nu? Even lekker niks, straks een serietje kijken en misschien nog even op stap om Mbarara te verkennen. Maar dat kan ook morgen, of overmorgen. Misschien een beetje gek om na zoveel te hebben geklaagd over het niks doen nu te zeggen “ik ga even lekker niks doen”, maar dit voelt totaal anders. Ik heb van school toestemming gekregen om even tot rust te komen zodat ik straks met frisse zin weer kan beginnen, dus dat doe ik dan ook maar. Aankomend weekend mijn tripje nog en ik hoop dat ik snel daarna aan een nieuwe stage kan gaan beginnen.
Een heel wat kortere blog, met misschien niet het allerleukste nieuws. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het vanochtend vooral als een opluchting voelde om te vertrekken. Ook al vond ik het best lastig om de meiden en Fr. Agapito gedag te zeggen, zij zijn er wel voor me geweest en met hen kon ik het echt wel goed vinden. Maar helaas is alleen dat geen reden om er nog tot juli te blijven.
Ik hoop je snel te kunnen vertellen over mijn fantastische, spetterende, geweldige nieuwe stageplaats waar ik volop aan het werk kan (en misschien soms wel terug verlang naar een dagje niks kunnen doen)!
Tot snel.
Liefs Marin
-
07 Maart 2018 - 14:58
Marijke De Reus:
Ha Marin, heel jammer dat het zo is afgelopen maar dit is zonde van je tijd en inzet geweest. Gelukkig heb je de knoop doorgehakt en ervoor gekozen om te vertrekken.
Voor nu even de rust pakken en straks weer volop aan de bak. Ook dat gaat je lukken.
We horen snel over je nieuwe avontuur.
Toi, toi, toi. -
07 Maart 2018 - 14:58
Marijke De Reus:
Ha Marin, heel jammer dat het zo is afgelopen maar dit is zonde van je tijd en inzet geweest. Gelukkig heb je de knoop doorgehakt en ervoor gekozen om te vertrekken.
Voor nu even de rust pakken en straks weer volop aan de bak. Ook dat gaat je lukken.
We horen snel over je nieuwe avontuur.
Toi, toi, toi. -
07 Maart 2018 - 18:09
Joyce:
Jeetje Marin! Laat je me weten als ik iets voor je kan doen?
-
08 Maart 2018 - 00:02
Astrid Jansen :
Hey kanjer,
Wat ben jij toch een ongelooflijke doorzetter.
Ik ben dan ook van overtuigd dat er vast een nieuwe stageplek
Voor je gaat komen. Dikke knuffel en kus -
08 Maart 2018 - 06:37
Trisha:
Oh that's a bummer! Never mind Marin, you gave it a shot then went with your gut feeling - something better is coming. The Universe will take care of things! X
-
09 Maart 2018 - 15:09
Lianne:
Wow Marin, wat jammer dat je hier niet verder aan de slag kon. Klinkt als een ontzettend mooi project. Hopelijk komt het nog wel van de grond.
Nu even afwachten wat er op je pad komt, maar dat komt vast goed. Je bent niet voor niets zo'n blij ei. Die willen ze daar vast overal hebben :). Geniet van het bijkomen en heel veel succes met het vinden van een nieuwe plek! Koes
-
09 Maart 2018 - 15:20
Daisy Merkus:
Jeetje Marin wat een toestanden zover. Je houd jezelf goed hoor. Je bent een krachtige vrouw. Even pas op de plaats nu. Ik volg jouw avontuur met veel belangstelling. Knuf. X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
