Studiereis Brazilië

Het was een nobel streven om tijdens deze reis mijn blog bij te houden. Zoals jullie wellicht gemerkt hebben is daar niet veel van terecht gekomen. Ofwel: helemaal niks. De dagen met mijn studiegenoten waren zo vol dat ik er niet echt de tijd voor had, en de dagen op reis met Kirsten had ik simpelweg te veel leuke dingen te doen. Om het goed te maken met jullie, hierbij een samenvatting (die waarschijnlijk weer vrij lang wordt, maar ik moet een maand samenvatten: vergeef me). Als je geïnteresseerd bent in meer details weet je me vast wel te vinden :-)

Zodra we wisten wanneer het 'verplichte deel' van deze reis zou plaatsvinden hadden Kirsten en ik besloten om, in tegenstelling tot de meerderheid van onze groep, een paar dagen eerder dan de anderen naar Brazilië te reizen. In al ons enthousiasme hebben we een vlucht geboekt vroeg in de ochtend de dag na onze laatste lesdag. Achteraf hadden we misschien net een dagje meer voorbereidingstijd moeten nemen, aan de andere kant hebben we inmiddels beiden genoeg gereisd om te zeggen dat we ervaren inpakkers zijn.

De vlucht verliep goed, een overstap in Parijs en vervolgens nog 10 uur te gaan naar Brazilië. Op het moment dat mijn schermpje in het vliegtuig aangaf dat we boven het land vlogen dacht ik, "oh, dan zijn we er vast bijna"! Maar dat bleek een grote vergissing te zijn, Brazilië is namelijk gigantisch en we hadden op dat moment nog een flink aantal uur voor de boeg. Eenmaal aangekomen werden we met de auto naar ons hostel gebracht en zijn we beiden volledig ingestort na de lange reis. Het hostel was overigens helemaal prima en met leuke mensen.

De eerste twee dagen hebben we gebruikt om onszelf wat te installeren: een lokaal simkaartje aanschaffen en São Paulo verkennen. Zondagavond kwam de rest van de club aan en hebben we Jeroen vrijwel direct uit het vliegtuig meegesleurd om te gaan stappen. Super avond gehad, waarbij we raar aangekeken werden toen we ieder een eigen biertje bestelden: ze hebben namelijk flessen van 600ml en in Brazilië is het normaal dat je dat deelt. Maar wij zijn niet voor niets Nederlandse studenten en dus stonden we ieder met onze eigen gigantische fles.

Die week hebben we een bomvol programma gehad in São Paulo. Het stadscentrum verkennen bij een tour waarvan de gids al snel werd omgedoopt tot Mickey Mouse door haar lengte en haar stemgeluid. Een fietstour door de stad en het park waarbij we werden aangekeken alsof wij de toeristische attractie waren (blijkbaar is het niet normaal dat er ruim 25 'gringo's' met helmpjes op hun hoofd de stad onveilig maken) en waarna ik terug kwam met mijn tong op mijn knieën (leuk, een stad die op een heuvel gebouwd is!). Een capoeïra workshop waarbij ik me volledig belachelijk voelde: hartstikke leuk, maar niet mijn ding. En in de schaarse vrije uurtjes die we hadden ('s avonds en 's nachts) vooral veel feesten en biertjes drinken. Hartstikke mooi.

Na die eerste week hadden we een weekend vrij waarin bijna iedereen had besloten om naar Rio de Janeiro te gaan. Zo ook Kirsten, Jeroen en ik en zo gingen we met de uber naar het vliegveld. Uiteraard moesten we in Rio naar het gigantische Christus beeld (waar je je de bulten voor je hoofd loopt door de drukte) en de Suikerberg. Op de suikerberg kom je terecht door eerst met een kabelbaantje naar een "tussenberg" te gaan en daar liepen we langs een helikopterplatform. Wat begon als een grapje eindigde in drie malloten in een helikopter boven de Copacabana. Wat is dat gaaf! Het duurde maar 4 minuten, maar het was mijn eerste keer in een helikopter en ik heb achteraf nog een uur staan stuiteren van de adrenaline. 's Avonds zijn Jeroen en ik met zijn tweeën wezen stappen in hét uitgaansgebied van Rio: Lapa. Fantastische plek waar ik met mijn beha volgepropt liep met geld en telefoons om te voorkomen dat het gestolen werd, maar wat heb ik een geweldige avond gehad. Uiteraard veel te duur uitgepakt omdat je pas bij het verlaten van de club afrekent en de prijzen van een biertje 'iets' hoger waren dan wij inmiddels gewend waren van Brazilië. Weer wat geleerd! Zondag stond voornamelijk in het teken van bijkomen van de voorgaande nacht, waarbij we heerlijk op een terrasje aan het strand van de Copacabana hebben gezeten.

Maandag vlogen we alweer terug naar São Paulo om ons programma te vervolgen en belandden we eerst in de outskirts van de stad. Hier zat een organisatie die zich vooral inzet voor de lokale bevolking en hun ontwikkeling. Jammer genoeg hebben we daar naar mijn idee niet genoeg van meegekregen, omdat we een volle dag hebben besteed met een rondleiding naar een oude ijzerfabriek die niet bepaald interessant was (sorry als ik hiermee iemand op zijn of haar tenen trap). Wel interessant vond ik de rondleiding die we kregen waarbij we de lokale bibliotheek (die ook fungeert als een 'community center') en verschillende lokale, jonge ondernemers bezochten. We hadden daarnaast zoveel meer interessante en leuke dingen kunnen doen, maar dat zat er niet in. Wat dan weer wel leuk was, was het feestje dat we daar hebben gehad.

Na Perus was het tijd om door te reizen naar Sorocaba, waar ook het gebied lag waarvoor we hier uiteindelijk waren: Flona Ipanema. Flona is een beschermd natuurgebied waar wij moesten onderzoeken hoe we er meer toeristen naartoe kunnen krijgen. Sorocaba zelf is best een grote stad, maar er is niet echt heel veel te beleven. We hebben twee bezoeken gebracht aan Flona Ipanema, hebben twee dagen doorgebracht op de lokale universiteit voor presentaties, meer informatie en groepsbesprekingen, hebben een bezoek gebracht aan de 'settlement', waar mensen wonen die daar zijn gevestigd toen het terrein nog niemandsland was en die nu moeite krijgen met de overheid omdat die ze er eigenlijk af wil hebben maar dat niet kan. In mijn mening moet de overheid niet zo moeilijk doen en deze mensen met rust laten, maar dat is met wel meer dingen die de Braziliaanse overheid heeft bedacht.

Wij zelf hebben hier veel tijd doorgebracht in het lokale winkelcentrum en in de lobby van het hotel, want echt heel veel meer was er niet te doen (en zoveel vrije tijd hadden we nou ook weer niet).

Na een week in Sorocaba was de fieldtrip aan zijn einde gekomen en zou het grootste deel van de groep weer naar huis vliegen. Samen met Kirsten en mij bleef er nog een klein groepje in Brazilië om een paar dagen langer door te reizen, maar ieder ging zijn eigen weg. Kirsten en ik zijn in eerste instantie doorgereisd naar Foz de Iguacu, de watervallen op de grens met Argentinië. Na aankomst hebben we eerst de lokale dierentuin en het drielandenpunt tussen Brazilië, Argentinië en Paraguay bezocht, de twee dagen daarna eerst de Argentijnse kant van de watervallen en de tweede dag de Braziliaanse kant. Ik kan het iedereen aanraden om erheen te gaan, het is er namelijk prachtig! We zijn ook nog (stel gekken dat we zijn) met een bootje onder de waterval geweest. Ontzettend gaaf om te doen en uiteraard waren we bij terugkomst volledig doorweekt..

Na het mooie Iguacu was ons plan om direct door te reizen naar Ilha Grande, een eiland vlak bij Rio de Janeiro. En het geniale idee was om dat te doen met de bus: 25 uur op je kont zitten. De bus was heel relaxed, we zaten vooraan dus hadden meer dan genoeg beenruimte, wifi en airconditioning. Wat we alleen niet hadden was een chauffeur die door reed, waardoor we er uiteindelijk 30 (!!) uur over hebben gedaan. Dat doe ik dus NOOIT MEER, volgende keer ga ik met het vliegtuig. Maar, ons plan om direct de transfer naar de boot te halen en die avond op het eiland te slapen viel daardoor in het water, wat inhield dat we één nacht in Rio hebben geslapen en de volgende dag door zijn gereisd.

Ilha Grande is een paradijs. Het is er mooi, het is er rustig en niet onbelangrijk: je kunt er duiken! Dat stond bovenaan ons to-do lijstje, dus dat moesten we hoe dan ook doen. Maar, we hadden ook nog geen enkele dag op het strand doorgebracht, dus de dag van aankomst hebben we onze spullen in de hostel gedropt, ons omgekleed en vervolgens als een stel zoutzakken aan het strand gelegen. Heerlijk, zo'n dagje zon, zee, strand! De volgende dag zijn we met een boot naar de andere kant van het eiland gebracht waar het mooiste strand moest zijn. Een kleine klim van een half uur (waarbij ik wederom met mijn tong op mijn knieën liep) later kwamen we inderdaad aan bij een van de mooiste stranden die ik ooit gezien heb. Daar hebben we in alle rust onze dag doorgebracht.

Na twee dagen aan het strand hangen (oké, het is lekker maar zo'n zonaanbidster ben ik nu ook weer niet) zijn we de laatste twee dagen op het eiland wezen duiken. Was voor mij al ruim anderhalf jaar geleden, maar ik heb er echt van genoten. Voor het eerst met schildpadden gezwommen en zeepaardjes gezien, wat was ik gelukkig. Na deze twee prachtige dagen was het helaas tijd om afscheid te nemen, we zouden nog één nacht in Rio blijven voordat onze vlucht terug naar huis ging.

En zo gezegd zo gedaan, we zijn met de boot en transfer terug naar Rio gegaan waar we de laatste dag hebben doorgebracht aan... het strand! We zijn dit keer het water niet in geweest (natte kleding in je backpack is geen aanrader) maar hebben gewoon heerlijk met een drankje in het zand zitten genieten van de laatste dag zon voordat we de kou weer n moesten. En daarmee is dan ook het Brazilië avontuur aan zijn einde gekomen.

Ik kan eerlijk zeggen dat ik totaal verliefd ben geworden op dit prachtige land en haar lieve mensen. Voordat ik ging kreeg ik alleen maar waarschuwingen van alle kanten hoe onveilig het zou zijn en dat ik maar vooral op moest passen en NIKS waardevols mee moest nemen. En ja, je moet voorzichtig zijn, niet met je geld gaan lopen wapperen of je spullen onbewaakt achter laten. Maar waar, buiten het dorp waar ik geboren ben, kan dat nog wel? Het is net als in veel landen een kwestie van niet in zeven sloten tegelijk lopen, waakzaam zijn en vertrouwen op je onderbuikgevoel. Ik was voor vertrek zo 'bang' gemaakt dat ik de eerste dagen bijna niemand durfde te vertrouwen, maar heb vooral gemerkt dat de Brazilianen ontzettend lieve en behulpzame mensen zijn. En ja, ik geloof best dat er criminaliteit is en misschien heb ik ook een flinke dosis geluk gehad dat er niks gebeurd is, maar ik weet ook wel waar ik wel of juist niet heen moet gaan. Plus, is de criminaliteit die daar voorkomt ook niet een heel kleine beetje begrijpelijk, gezien hoeveel mensen er in armoede leven? Ik praat het absoluut niet goed, maar soms is het leven gewoon ontzettend oneerlijk..

Laat ik vooral positief afsluiten met de conclusie dat ik een maand lang ontzettend heb genoten en onwijs veel lieve, leuke mensen heb leren kennen. Een prachtige ervaring rijker kon ik de Kerstdagen en oud&nieuw tegemoet met mijn lieve familie voordat het volgende avontuur alweer stond te wachten!