De mooie stad Piran en Postojna

Vandaag hadden Nina en ik het er over dat we nog maar 3 dagen in Portoroz zijn, terwijl het voor ons als veel langer voelt. Het is ook best logisch dat als je de hele dag bij elkaar bent, je elkaar veel sneller leert kennen. Groot pluspunt is dan natuurlijk ook dat het ontzettend goed klikt! De afgelopen twee dagen zijn we samen op stap geweest om de omgeving te leren kennen.

Gisterenmorgen zijn we eerst naar het lokale bureau voor toeristeninformatie geweest. De belangrijkste vraag die we op dat moment hadden, was of het nog mogelijk is om met een boot naar Venetië te gaan en wat dat dan zou kosten. Helaas bleek dat de laatste boot aanstaande zaterdag gaat en dat deze al helemaal volgeboekt was. Aan de andere kant ook weer niet jammer, het zou namelijk 65 euro per persoon hebben gekost! Nu zijn we dus op zoek naar een alternatieve manier om er naartoe te gaan. Het beste idee dat we tot nu toe hebben is om vanuit Trieste (wat al in Italië ligt) met de trein te gaan. Na wat onderzoek op internet, blijkt dat deze rit ruim 2 uur enkele rit duurt en de kosten voor een retourtje rond de 25 euro liggen. Beter te doen dan de boot dus. Niet vergeten dat we ook de auto moeten parkeren, want met de bus naar Trieste blijkt vanuit Portoroz ook nog een hele onderneming te zijn. We zoeken nog even verder, maar dat we er naartoe gaan is in ieder geval zeker. Verder hebben we aan de vriendelijke mevrouw wat informatie over dingen in de buurt gevraagd en dus kwamen we met onze handen vol met brochures, boekjes en flyers naar buiten. Huiswerk dus!

Naderhand zijn we even langs de plaatselijke Lidl gereden, en jeetje! Wat is die groot! Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het er. Maar. Natuurlijk niet mijn koffiepads! Heb ik verdorie mijn Senseo apparaat meegesleept vanuit Nederland, moet je niet denken dat je hier ergens koffiepads kan vinden :-( Hoe moet ik het nu gaan overleven! Ik heb wel van die supersmerige oploskoffie meegenomen (helaas bleek achteraf dat die inderdaad smerig is), je moet toch wat... We gaan de zoektocht voortzetten. Nina is op zoek naar een thee-ei (ze heeft wel thee maar geen "tea-thingie"), ik naar mijn pads.

Voor de rest van de dag hadden we besloten om naar Piran te gaan. Een stadje dat vlak naast het onze ligt. Ik had in de vele informatie die we eerder hadden gekregen zitten snuffelen en uitgevonden dat we het beste naar een parkeergarage vlak voor de stad konden rijden, aangezien er een gratis bus daarvandaan naar het centrum van de stad zou rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Wij samen in de auto. Navigatie aan? Nee joh, dat is niet nodig, er staan wel borden. En ja hoor, zodra we het eerste bord richtig Piran volgden, werd onze parkeergarage al aangegeven. Wat we echter niet verwacht hadden, was dat deze zich hooguit een paar kilometer verderop al bevond! We hadden dus net zo goed vanuit ons appartement naar de gratis bus kunnen lopen, wat een giller! (Achteraf ook nog eens ruim 10 euro moeten betalen voor het parkeren, dat is dan weer een beetje zonde)

Afijn, met de gratis bus naar het centrum. We begrepen wel waarom deze optie werd aangeraden: Piran is afgesloten met slagbomen en de straatjes zijn absoluut niet fijn te begaan met een auto, zo smal zijn ze. We werden bij het centrale plein uit de bus geknikkerd en besloten als eerste naar de oude stadsmuur te lopen. Mijn hemel, dat heb ik geweten! Geen rustig omhoog glooiend pad, maar stijl omhoog over de natte klinkertjes. Slim als ik ben, geen goede wandelschoenen aan, maar mijn gympies met spekgladde zolen. Ik zou toch onderhand beter moeten weten. Maar, ik heb heb gehaald! Ruim een half uur later kwam ik met mijn tong op mijn knieën en een hoofd als een ontplofte tomaat aan. En het was het waard, want wát een uitzicht! Prachtig! Overigens was het echt alleen een muur waar we op konden klauteren, met 2 verschillende torens waar je op kon, dus dat was dan wel weer een beetje anticlimax. Maar he, ik was wel trots dat ik het gehaald had.

We zijn al snel weer naar beneden gegaan, langs één van de vele kerken. Deze zijn echter allemaal met een hek afgesloten, dus je kunt alleen als een aapje door de tralies kijken en dat is het. Of we konden de klokkentoren beklimmen, maar na de klim van daarvoor en gezien het aantal mensen binnen besloten we dat deze keer maar niet te doen. We zijn aan het dwalen geweest door de vele kleine steegjes die Piran kent (waar je maar net met één persoon tegelijk doorheen kan, dus absoluut niet toegankelijk voor auto's) en kwamen daardoor bij een superschattig restaurantje uit waar we onze lunch gegeten hebben. Verder zijn we in het "aquarium" geweest, en als je ooit in Piran bent: Ga NIET naar het aquarium. Wat een geldverspilling en wat een dierenbeulerij. We moesten 5 euro per persoon betalen voor ongeveer 8 aquaria. En dan zaten er ook nog óf te veel vissen in een bak of te grote vissen in een veel te klein bakje. Alsof je als mens de rest van je leven alleen maar op de wc zou mogen vertoeven. Om gek van te worden, dus we stonden zo weer buiten!

Na met de bus weer naar de parkeergarage te zijn gegaan en het hele eind weer met de auto naar het appartement te hebben gereden, hebben we 's avonds niet veel meer gedaan. Na de uitgebreide lunch hadden we allebei niet echt honger dus hebben een broodje gepakt en verder lekker met een flesje lokale wijn (en die is lékker! jammie..) de hele avond zitten kletsen.

Vandaag zijn we naar de grotten van Postojna en het kasteel van Predjama geweest. De grotten zijn gewoonweg reusachtig, ik geloof dat er wel 25 verschillende kamers waren. En dan ook nog grote kamers op zich, vol met stalagmieten en stalactieten in verschillende kleuren. Wederom een heel geklauter, want ook in grotten kennen ze behoorlijke hoogteverschillen. Wel grappig trouwens, dat je met een treintje de grotten in en uit gaat :-) Ook opvallend, dat we ons op het diepste punt van de grot alsnog 200 meter boven zeeniveau bevonden!

Na de grotten zijn we doorgereden naar het kasteel, welke in een berg is gemaakt. Niet voor te stellen hoe ze dat ooit voor elkaar hebben gekregen. Het is ook echt super groot, en het lijkt wel een doolhof zoals alle kamers met elkaar verbonden zijn. Gelukkig liepen we als echte toeristen met zo'n vreselijke audiotour rond, dus we konden niet verdwalen. Helemaal bovenin wachtte ons nog een verrassing, achter het kasteel bleek namelijk nog een gigantische grot te liggen (waarvan maar een klein stukje toegankelijk voor bezoekers) wat je vanaf de buitenkant niet voor kan stellen. En hier hebben in de middeleeuwen gewoon mensen geleefd! Grappig detail trouwens, één van de belangrijkste figuren die hier geleefd en gewoond heeft is om het leven gekomen doordat hij verpulverd werd onder rotsblokken van zijn vijand, terwijl hij op de wc zat. Heeft bij ons voor de nodige hilariteit gezorgd, we vermoeden dat hij op zijn minst met een opgelucht gevoel is gestorven ;-)

Vanavond hadden we op de planning staan om een drankje te gaan doen in het centrum hier, maar we waren allebei zo moe van het klimmen en klauteren de hele dag dat we maar besloten om thuis te blijven. Dus hebben we, heel fout, met zijn tweeën op de bank naar Tangled gekeken. Yay, mijn roomie is ook Disney fan :-)

Morgen hebben we een uitrustdag. Geen wekker zetten dus, ook wel even lekker. Nina moet zich voorbereiden op haar gesprek voor haar stage (Ik heb gezegd dat we niks gaan doen tot ze daar mee klaar is!) en ik vind het gewoon wel even lekker om rustig aan te doen. En misschien beslissen we later op de dag alsnog om naar (bijvoorbeeld) Koper te rijden of iets dergelijks. We zullen zien, we vermaken ons in ieder geval prima!

xx