We zijn er!

Na gisteren een volle dag te hebben gereden, viel ik 's avonds als een blok in slaap. Ik heb volgens mij ook praktisch in coma gelegen, want voor ik er erg in had ging mijn wekker en voor mijn gevoel had ik toen net 5 minuten geslapen. Afijn, ontbijt en weer onderweg, dit keer samen met mijn partner in crime: Nina.

Wederom is de reis goed verlopen, mijn autootje (sinds vandaag beter bekend als "Blueberry pimip", Nina's creatie) doet het super. Zelfs volgeladen met de zooi van twee meiden, tegen de heuvels op :-) We hebben hooguit een half uurtje file gehad vlak voor Salzburg, maar we hadden ook niet anders verwacht. We hebben overigens al eerder vanuit het niets ineens ruim een kwartier volledig stil gestaan op de snelweg, er stond een politieauto vlak voor ons en niemand mocht er langs. Waarschijnlijk liep er een of ander beest op de weg, want na wat wegjaag praktijken (geen enkel beest te zien...) mochten we weer verder.

Twee keer over bijna een hartaanval gehad vandaag:
1. Ik moest tanken. En waarom slim zijn en dat voor de grens doen, als het ook in het dure Oostenrijk kan... 1.48 voor een liter benzine! In vergelijking met de 1.42 in Nederland en Duitsland vond ik dat best een schok. Maar ik moest wel, anders hadden we midden in de bergen stil gestaan. En om nou te zeggen dat ik zo slim was om dan gewoon het hoognodige er in te gooien en later nog een keer te tanken.. Je raadt het al ;-)
2. In Slovenië heb je, net als in Oostenrijk een tolvignet nodig. Deze zijn verkrijgbaar voor een week, 30 dagen of een jaar. Geen half jaar, helaas. Een vignet voor een jaar kost 110 euro. hon-derd-en-tien! En dan is hij ook nog eens "maar" geldig van december 2014 tot januari 2016. Moet ik er dus straks nóg een keer één kopen voordat we weer naar huis gaan. Grrr...

Maar het goede nieuws: We zijn er! We zijn vanochtend om 9 uur gaan rijden en vanavond om kwart over 6 kwamen we aan bij ons appartement. We werden begroet door de oma van onze huisbaas. Ze komt over als een ontzettend lieve vrouw, maar ze spreekt geen Engels en maar een half woord Duits. Gelukkig heb ik een Duitse tolk meegenomen! Ze heeft ons het appartement rondgeleid, de sleutel in onze handen gedrukt en na een telefoontje met de huisbaas is ze weer weg gegaan. We hebben niks hoeven betalen, ondertekenen of wat dan ook! Morgen komt de huisbaas langs en zullen dat soort dingen wel geregeld worden.

Het appartement heeft me echt blij verrast! Ik had natuurlijk wel wat foto's gezien, maar in het echt is het absoluut beter dan de foto's! We hebben een ruime hal, een prima badkamer met douche en toilet, twee ruime slaapkamers, een woonkamer/keuken en een mooi balkon met uitzicht op zee. Ook mijn slaapkamer kijkt uit op de zee en het is echt super mooi. Ik heb helaas nog geen foto's van het appartement gemaakt, maar die volgen snel.

Vanavond zijn we even snel een hapje wezen eten in het centrum van Portoroz, voornamelijk omdat we nog helemaal niks in huis hebben. Prima centrum (voor wat ik tot nu toe gezien heb) en lekker eten voor weinig geld, helemaal goedgekeurd dus. Op de terugweg zijn we langs school gereden en dat blijkt inderdaad maar een paar minuten lopen te zijn vanaf ons appartement. Enige nadeel, het is hier behoorlijk heuvelachtig... Naar beneden gaat prima, maar als ik weer terug omhoog moet komt mijn geweldige conditie al snel om de hoek kijken! Wat zal ik fit zijn na 5 maanden op en neer te moeten wandelen..

Morgen staat een eerste bezoek aan de school, kennismaking met onze huisbaas en het doen van boodschappen op de planning. En verder uiteraard vooral genieten!