Kroegentocht, raften en verhuizen
Blijf op de hoogte en volg Marin
15 Juni 2018 | Oeganda, Jinja
Waar ik in mijn vorige blog nog schreef dat de week waarschijnlijk rustig zou worden, heb ik er toch erg van genoten. Ook een wat rustigere week kan wel eens lekker zijn. Donderdag ben ik samen met Emmy en Mees wezen eten bij een restaurantje in het centrum: Que pasa. Dit was alleen maar het begin van de avond, want daarna hadden we onze eigen kroegentocht op de planning staan. We hadden een muntje en vroegen de serveerster van het restaurant ons twee kroegen te noemen, het muntje zou vervolgens bepalen waar we daarna naartoe gingen. Overal waar we naartoe gestuurd werden zouden we een drankje doen, om vervolgens weer iemand om twee nieuwe plekken te noemen en daar naartoe te gaan. Geweldig idioot idee, maar het werkte fantastisch. Het enige nadeel was dat het weer niet zo wilde meewerken: het regende. En aangezien de meeste plekken in Uganda buiten zijn, betekende dat het lang niet zo druk was als op een normale donderdagavond. Maar toch hebben we met zijn drietjes ontzettend veel lol gehad, zelfs als we ergens aankwamen waar geen ander te bekennen was.. Als allerlaatste plek zijn we door onze taxichauffeur ergens naartoe gebracht waarvan hij zeker wist dat het er druk was. Daar aangekomen leek het alsnog stil, maar zodra we naar binnen liepen (een van de weinige plekken die wel binnen was), bleek het er bomvol. En wij kwamen daar als enige blanken binnenzetten. We hebben lekker even gedanst maar zijn uiteindelijk toch naar buiten gegaan waar onder een overkapping een pooltafel en tafelvoetbal stonden. Uiteindelijk hebben Mees en Emmy meerdere keren de vloer aangeveegd met een aantal lokale jongens. Super vriendelijk en gewoon een heerlijke avond gehad. Tegen de tijd dat we bedachten om naar huis te gaan kwam ik er pas achter hoe erg de tijd voorbij was gevlogen: het was inmiddels al half 5! Gelukkig had Emmy besloten dat we de dag daarop vrij mochten zijn en kon ik dus gelukkig lekker uitslapen.
Dat uitslapen heeft niet al te lang geduurd, want die dag zou ik samen met Mees naar Jinja vertrekken. Hij was pas rond de middag weer een keer bij zijn positieven en ook Emmy en ik hadden licht last van opstartproblemen. Rond 12 uur was ik op kantoor om de auto op te halen die Mees en ik mee zouden nemen, maar die was nog niet klaar. Daardoor ben ik samen met Bram naar hun huis gereden waar ik Mees heb opgepikt en we uiteindelijk tegen een uurtje of 4 pas richting Jinja vertrokken. Het is maar een 70 kilometer rijden, maar door de vele file en het vrachtverkeer op de weg doe je er makkelijk 2,5 uur over. Mees en ik kwamen net voor het donker, om half 8 aan op plaats van bestemming. Oeps… Bij onze accommodatie Nile River Camp aangekomen bleek dat het raftingbedrijf onze overnachting zou betalen, wat een verrassing! Samen hadden we een ‘lazy camping’ tent, wat inhoudt dat je een safari tent hebt met daarin normale bedden. Doordat we allebei nog best moe waren hebben we op ons gemakje wat gegeten en een drankje gedaan, maar zijn we uiteindelijk vroeg gaan slapen. De volgende ochtend zouden we al om 7.30 opgehaald worden voor ons avontuur!
En zo gezegd zo gedaan: wij stonden om half 8 startklaar en niet al te lang daarna werden we opgehaald om naar Nalubale Rafting te rijden. Als eerste moesten we ons inschrijven en daar bleek dat we ook allebei nog onze volledige dag raften gratis kregen! Ter waarde van $ 140,- per persoon, niet te geloven! Na het inschrijven hebben we met zijn allen ontbeten, een snelle uitleg over de dag gekregen, onze vesten en helmen gepast en vervolgens weer in de bus om naar de startlocatie te rijden. Stiekem was ik na alle horrorverhalen wel een klein beetje zenuwachtig geworden en eerlijk gezegd ben ik best een watje als het op risico’s aankomt.. Maar ik laat me natuurlijk niet kennen en dus heb ik braaf overal aan meegedaan. Ik heb wel gekozen voor de ‘medium crazy’ boot, want echt helemaal los gaan vond ik niet zo’n goed plan. Ik werd voorin de boot gezet, wat aan de ene kant een voordeel is omdat je je dan met beide handen vast kunt houden, maar aan de andere kant een nadeel omdat je als eerste alle golven en stroomversnellingen op je af ziet denderen.. En die waren er deze dag genoeg! Held die ik ben heb ik niet altijd (lees: nooit) geluisterd wanneer ik midden in een golf nog moest peddelen maar hield ik me al snel met beide handen vast.. desondanks ben ik nog steeds bij praktisch iedere golf uit het bootje gespoeld. Aan het einde dag had ik daardoor ook bijna mijn privé water boda: er gaan een hoop veiligheidskano’s mee op zo’n dag, die sukkels als ik uit het water komen redden. Waar ik de eerste keer nog moest vragen of Nicholas me terug naar de boot wilde peddelen, de tweede keer hoefde ik maar te wenken en de derde keer kwam hij braaf aan gepeddeld zodra hij me het water zag raken. Ik ben een aantal keer wel echt lang door de golven onder water gehouden, maar wat krijg je een ongelooflijke adrenalinekick hiervan! Ik vond het geweldig! Na uiteindelijk een volle dag raften zijn we met de bus terug gegaan, de foto’s nog bekeken (waar je mijn een aantal keer aan de boot vast ziet klampen, hilarisch) en daarna weer terug naar de accommodatie. Mees en ik hadden besloten nog maar een nachtje te blijven, ik had ook echt geen zin gehad om nog terug te moeten rijden!
Terug aangekomen bij Nile River Camp bleek je met een touw het meer in te kunnen springen. Op ieder ander moment had ik dat nooit gedaan, je weet nooit wat er allemaal voor engs in dat meer zit, maar na een dag op de Nijl te hebben doorgebracht en de helft daarvan opgedronken en ingeademd te hebben was ik niet meer zo bang voor bilharzia.. Daar gingen we dus, het steile modderpaadje af naar het meer toe. Waar de anderen het voor elkaar kregen om nog enigszins charmant het water in te slingeren, ging ik als een zak aardappelen direct naar de bodem. Een dag lang peddelen en aan het touw van de raft te hebben gehangen was blijkbaar niet heel bevorderlijk voor de kracht in mijn armen (voor de video: laat het me weten..). Desondanks was het wel super leuk en ben ik drie keer het water in geplonsd voor het alweer donker was. ’s Avonds nog gezellig een hapje gegeten met de mede-rafters en weer bijtijds ons bed in gegaan: ik was volledig gesloopt! Die nacht heeft overigens een van de meiden die met ons mee was raften bij ons in de tent geslapen: haar kamer zat vol met hagedissen en daar was ze doodsbang voor. Vast een droom die uitkwam voor Mees ;-)
De volgende ochtend hebben we in het gezelschap van aapjes ons ontbijt opgegeten en zijn we rond half 11 terug gereden naar Kampala. Omdat Mees bij Bram en Emmy logeert heb ik hem daar naartoe gebracht en daar aangekomen bleek dat ze net op het punt stonden om te gaan zwemmen. Ik werd ook mee gevraagd en hoewel ik helemaal kapot was en me amper kon bewegen door de spierpijn in mijn hele lijf vond ik het toch wel lekker om even daar te relaxen. En eenmaal daar bleek dat veel van de anderen van de expat groep er ook waren. Weer een super gezellige middag gehad dus, vooral veel lui op mijn strandbedje gehangen en een beetje in het water gepoedeld. Prachtige plek trouwens, met gigantisch zwembad. Leuk feitje: het zwembad is gebouwd om aan officiële wedstrijden deel te kunnen nemen maar toen het werd gemeten toen het klaar was bleek het 4 millimeter te kort te zijn: ze waren vergeten de dikte van de tegeltjes mee te rekenen. Nu mogen er dus nog geen officiële wedstrijden worden gehouden, maar het is wel een heerlijke plek om baantjes te trekken en te genieten. Na ook nog een middag zwemmen was ik echt helemaal gebroken, wat betekent heeft dat ik thuis ben gekomen, heb gedoucht en direct in diepe slaap ben gevallen.
Maandag was mijn spierpijn zo mogelijk nog erger en was ik blij dat ik alleen maar naar stage hoefde. Wederom heel gezellig, maar gelukkig niet al te veel beweging nodig. Dinsdag is Kuki samen met een vriendin op reis gegaan, maar voor mij was ook dit een gewone stagedag. ’s Avonds ben ik samen met Joke lekker wezen eten en ook eindelijk Fiets weer eens gezien. Wat wordt het al een grote jongen! ’s Nachts zijn Thies en Elke terug gekomen van hun drie weken vakantie in Nederland, maar daar heb ik niks van mee gekregen. Die heb ik pas woensdagavond weer gezien, want ook woensdag ben ik de hele dag op kantoor geweest. Het was heel fijn om ze weer te zien en naar wat ik gehoord heb, hebben ze een lekkere vakantie gehad in Nederland. Kan me voorstellen dat als je echt hier woont, het fijn is om zo nu en dan weer een keertje terug te gaan en iedereen te zien. En weer even verbaasd te raken over de verschillen tussen Nederland en Uganda, ik ben benieuwd hoe ik dat straks ga ervaren.. Donderdag ben ik de hele dag met mijn stageopdrachten aan de gang geweest: ik ben in mijn klassieke fout vervallen waarbij ik schoolopdrachten te ver voor me uitschuif. In mijn verdediging is het nu niet geweest omdat ik er geen zin in had, maar voornamelijk omdat ik mijn werk bij Roadtrip veel te leuk (en belangrijker) vind. Ik heb gewoon geen zin gehad om mijn werk voor hen opzij te schuiven om mijn opdrachten af te maken. Maar daar moet ik nu wel een beetje voor boeten, want ik heb nog maar 4 dagen als ik het af wil hebben voordat ik naar huis ga..
Misschien vraag je je af: maar je bent toch nog drie weken in Uganda? Dat klopt helemaal, maar ik ga de laatste 2,5 week op reis! Waar ik officieel tot 6 juli op kantoor zou moeten zijn om mijn volledige stageperiode te halen, hebben Bram, Emmy, Okke en Laura bedacht dat ik voor hen op reis ‘moet’. In eerste instantie zou dat een weekje zijn, maar uiteindelijk is dat verlengd met nog een week. Ik ga dus praktisch alles zien wat ik nu nog niet heb gezien. De gorillatrekking zit er voor mij nog steeds niet in, dat moet maar een keertje als ik ooit mijn operatie heb gehad. Kan ik gelijk mijn nieuwe heup goed testen! Maar.. Waarom ‘moet’ ik dan op reis? We hebben besloten dat ik na mijn stage bij Roadtrip blijf! Wees niet bang, ik kom netjes 10 juli terug naar huis en zal ook braaf mijn studie afmaken. Maar, het komende jaar blijf ik, naast mijn studie, voor Roadtrip werken. En ik ben daar zo ontzettend blij mee, het is precies het werk wat ik graag wil doen en ik voel me echt heel erg thuis binnen het team. Ik kan met iedereen goed overweg en voel het als een gigantisch compliment dat ik na mijn stage bij ze mag blijven! Het is, voor beide kanten, natuurlijk wel eerst even uitproberen omdat ik totaal ander werk ga doen dan wat ik nu doe. Maar ik vind dat juist alleen maar leuk. Niet omdat ik mijn stagewerkzaamheden niet leuk vind, maar ik heb ook wel heel veel zin in het (voor mij) nieuwe werk. En die reis is dus zodat ik zelf ook goed weet waar ik het over heb als ik straks begin.
Vandaag ben ik overigens ook op het laatste moment nog even verhuist. Mijn kamer bij Thies en Elke liep van de 15e tot de 15e, en vanaf vandaag geteld ben ik nog maar 7 nachtjes in Kampala. Het woonhuis bij kantoor was beschikbaar en voor 7 nachtjes is het natuurlijk zonde om nog een hele maand huur te betalen. Ik vind het erg jammer dat ik nu zo abrupt moest verhuizen, maar aan de andere kant is het ook wel even lekker om mijn ‘eigen’ plekje te hebben. Het zit dan wel aan kantoor vast, maar dat maakt me voor die paar dagen (en ook als het voor langer zou zijn) helemaal niks uit. Ik heb nu mijn eigen slaapkamer en eigen badkamer! Een eigen badkamer ben ik helemaal niet meer gewend en dat is echt weer heerlijk. En de waterdruk is hier bijna gelijk aan thuis, nu merk ik pas hoe ik dat gemist heb.. Maar hoewel ik zelf heb voorgesteld een paar dagen in het Roadtrip huis te wonen was ik uiteindelijk toch liever bij Elke en Thies gebleven. Alleen maar meer reden om weer terug te komen… Voor iedereen die overigens ooit naar Uganda gaat en accommodatie in Kampala zoekt: zoek vooral Mama Babu Guesthouse op bij AirBnB! Ik heb het er onwijs goed naar mijn zin gehad.
Nu ga ik me snel klaarmaken voor vanavond: we gaan met een groepje naar een 80s dinner party. Ik ben reuze benieuwd hoe dat gaat zijn, maar heb er wel heel veel zin in! Ik ga mijn best doen om mijn laatste weekend in Kampala goed te besteden!
Tot snel,
Liefs Marin
Dat uitslapen heeft niet al te lang geduurd, want die dag zou ik samen met Mees naar Jinja vertrekken. Hij was pas rond de middag weer een keer bij zijn positieven en ook Emmy en ik hadden licht last van opstartproblemen. Rond 12 uur was ik op kantoor om de auto op te halen die Mees en ik mee zouden nemen, maar die was nog niet klaar. Daardoor ben ik samen met Bram naar hun huis gereden waar ik Mees heb opgepikt en we uiteindelijk tegen een uurtje of 4 pas richting Jinja vertrokken. Het is maar een 70 kilometer rijden, maar door de vele file en het vrachtverkeer op de weg doe je er makkelijk 2,5 uur over. Mees en ik kwamen net voor het donker, om half 8 aan op plaats van bestemming. Oeps… Bij onze accommodatie Nile River Camp aangekomen bleek dat het raftingbedrijf onze overnachting zou betalen, wat een verrassing! Samen hadden we een ‘lazy camping’ tent, wat inhoudt dat je een safari tent hebt met daarin normale bedden. Doordat we allebei nog best moe waren hebben we op ons gemakje wat gegeten en een drankje gedaan, maar zijn we uiteindelijk vroeg gaan slapen. De volgende ochtend zouden we al om 7.30 opgehaald worden voor ons avontuur!
En zo gezegd zo gedaan: wij stonden om half 8 startklaar en niet al te lang daarna werden we opgehaald om naar Nalubale Rafting te rijden. Als eerste moesten we ons inschrijven en daar bleek dat we ook allebei nog onze volledige dag raften gratis kregen! Ter waarde van $ 140,- per persoon, niet te geloven! Na het inschrijven hebben we met zijn allen ontbeten, een snelle uitleg over de dag gekregen, onze vesten en helmen gepast en vervolgens weer in de bus om naar de startlocatie te rijden. Stiekem was ik na alle horrorverhalen wel een klein beetje zenuwachtig geworden en eerlijk gezegd ben ik best een watje als het op risico’s aankomt.. Maar ik laat me natuurlijk niet kennen en dus heb ik braaf overal aan meegedaan. Ik heb wel gekozen voor de ‘medium crazy’ boot, want echt helemaal los gaan vond ik niet zo’n goed plan. Ik werd voorin de boot gezet, wat aan de ene kant een voordeel is omdat je je dan met beide handen vast kunt houden, maar aan de andere kant een nadeel omdat je als eerste alle golven en stroomversnellingen op je af ziet denderen.. En die waren er deze dag genoeg! Held die ik ben heb ik niet altijd (lees: nooit) geluisterd wanneer ik midden in een golf nog moest peddelen maar hield ik me al snel met beide handen vast.. desondanks ben ik nog steeds bij praktisch iedere golf uit het bootje gespoeld. Aan het einde dag had ik daardoor ook bijna mijn privé water boda: er gaan een hoop veiligheidskano’s mee op zo’n dag, die sukkels als ik uit het water komen redden. Waar ik de eerste keer nog moest vragen of Nicholas me terug naar de boot wilde peddelen, de tweede keer hoefde ik maar te wenken en de derde keer kwam hij braaf aan gepeddeld zodra hij me het water zag raken. Ik ben een aantal keer wel echt lang door de golven onder water gehouden, maar wat krijg je een ongelooflijke adrenalinekick hiervan! Ik vond het geweldig! Na uiteindelijk een volle dag raften zijn we met de bus terug gegaan, de foto’s nog bekeken (waar je mijn een aantal keer aan de boot vast ziet klampen, hilarisch) en daarna weer terug naar de accommodatie. Mees en ik hadden besloten nog maar een nachtje te blijven, ik had ook echt geen zin gehad om nog terug te moeten rijden!
Terug aangekomen bij Nile River Camp bleek je met een touw het meer in te kunnen springen. Op ieder ander moment had ik dat nooit gedaan, je weet nooit wat er allemaal voor engs in dat meer zit, maar na een dag op de Nijl te hebben doorgebracht en de helft daarvan opgedronken en ingeademd te hebben was ik niet meer zo bang voor bilharzia.. Daar gingen we dus, het steile modderpaadje af naar het meer toe. Waar de anderen het voor elkaar kregen om nog enigszins charmant het water in te slingeren, ging ik als een zak aardappelen direct naar de bodem. Een dag lang peddelen en aan het touw van de raft te hebben gehangen was blijkbaar niet heel bevorderlijk voor de kracht in mijn armen (voor de video: laat het me weten..). Desondanks was het wel super leuk en ben ik drie keer het water in geplonsd voor het alweer donker was. ’s Avonds nog gezellig een hapje gegeten met de mede-rafters en weer bijtijds ons bed in gegaan: ik was volledig gesloopt! Die nacht heeft overigens een van de meiden die met ons mee was raften bij ons in de tent geslapen: haar kamer zat vol met hagedissen en daar was ze doodsbang voor. Vast een droom die uitkwam voor Mees ;-)
De volgende ochtend hebben we in het gezelschap van aapjes ons ontbijt opgegeten en zijn we rond half 11 terug gereden naar Kampala. Omdat Mees bij Bram en Emmy logeert heb ik hem daar naartoe gebracht en daar aangekomen bleek dat ze net op het punt stonden om te gaan zwemmen. Ik werd ook mee gevraagd en hoewel ik helemaal kapot was en me amper kon bewegen door de spierpijn in mijn hele lijf vond ik het toch wel lekker om even daar te relaxen. En eenmaal daar bleek dat veel van de anderen van de expat groep er ook waren. Weer een super gezellige middag gehad dus, vooral veel lui op mijn strandbedje gehangen en een beetje in het water gepoedeld. Prachtige plek trouwens, met gigantisch zwembad. Leuk feitje: het zwembad is gebouwd om aan officiële wedstrijden deel te kunnen nemen maar toen het werd gemeten toen het klaar was bleek het 4 millimeter te kort te zijn: ze waren vergeten de dikte van de tegeltjes mee te rekenen. Nu mogen er dus nog geen officiële wedstrijden worden gehouden, maar het is wel een heerlijke plek om baantjes te trekken en te genieten. Na ook nog een middag zwemmen was ik echt helemaal gebroken, wat betekent heeft dat ik thuis ben gekomen, heb gedoucht en direct in diepe slaap ben gevallen.
Maandag was mijn spierpijn zo mogelijk nog erger en was ik blij dat ik alleen maar naar stage hoefde. Wederom heel gezellig, maar gelukkig niet al te veel beweging nodig. Dinsdag is Kuki samen met een vriendin op reis gegaan, maar voor mij was ook dit een gewone stagedag. ’s Avonds ben ik samen met Joke lekker wezen eten en ook eindelijk Fiets weer eens gezien. Wat wordt het al een grote jongen! ’s Nachts zijn Thies en Elke terug gekomen van hun drie weken vakantie in Nederland, maar daar heb ik niks van mee gekregen. Die heb ik pas woensdagavond weer gezien, want ook woensdag ben ik de hele dag op kantoor geweest. Het was heel fijn om ze weer te zien en naar wat ik gehoord heb, hebben ze een lekkere vakantie gehad in Nederland. Kan me voorstellen dat als je echt hier woont, het fijn is om zo nu en dan weer een keertje terug te gaan en iedereen te zien. En weer even verbaasd te raken over de verschillen tussen Nederland en Uganda, ik ben benieuwd hoe ik dat straks ga ervaren.. Donderdag ben ik de hele dag met mijn stageopdrachten aan de gang geweest: ik ben in mijn klassieke fout vervallen waarbij ik schoolopdrachten te ver voor me uitschuif. In mijn verdediging is het nu niet geweest omdat ik er geen zin in had, maar voornamelijk omdat ik mijn werk bij Roadtrip veel te leuk (en belangrijker) vind. Ik heb gewoon geen zin gehad om mijn werk voor hen opzij te schuiven om mijn opdrachten af te maken. Maar daar moet ik nu wel een beetje voor boeten, want ik heb nog maar 4 dagen als ik het af wil hebben voordat ik naar huis ga..
Misschien vraag je je af: maar je bent toch nog drie weken in Uganda? Dat klopt helemaal, maar ik ga de laatste 2,5 week op reis! Waar ik officieel tot 6 juli op kantoor zou moeten zijn om mijn volledige stageperiode te halen, hebben Bram, Emmy, Okke en Laura bedacht dat ik voor hen op reis ‘moet’. In eerste instantie zou dat een weekje zijn, maar uiteindelijk is dat verlengd met nog een week. Ik ga dus praktisch alles zien wat ik nu nog niet heb gezien. De gorillatrekking zit er voor mij nog steeds niet in, dat moet maar een keertje als ik ooit mijn operatie heb gehad. Kan ik gelijk mijn nieuwe heup goed testen! Maar.. Waarom ‘moet’ ik dan op reis? We hebben besloten dat ik na mijn stage bij Roadtrip blijf! Wees niet bang, ik kom netjes 10 juli terug naar huis en zal ook braaf mijn studie afmaken. Maar, het komende jaar blijf ik, naast mijn studie, voor Roadtrip werken. En ik ben daar zo ontzettend blij mee, het is precies het werk wat ik graag wil doen en ik voel me echt heel erg thuis binnen het team. Ik kan met iedereen goed overweg en voel het als een gigantisch compliment dat ik na mijn stage bij ze mag blijven! Het is, voor beide kanten, natuurlijk wel eerst even uitproberen omdat ik totaal ander werk ga doen dan wat ik nu doe. Maar ik vind dat juist alleen maar leuk. Niet omdat ik mijn stagewerkzaamheden niet leuk vind, maar ik heb ook wel heel veel zin in het (voor mij) nieuwe werk. En die reis is dus zodat ik zelf ook goed weet waar ik het over heb als ik straks begin.
Vandaag ben ik overigens ook op het laatste moment nog even verhuist. Mijn kamer bij Thies en Elke liep van de 15e tot de 15e, en vanaf vandaag geteld ben ik nog maar 7 nachtjes in Kampala. Het woonhuis bij kantoor was beschikbaar en voor 7 nachtjes is het natuurlijk zonde om nog een hele maand huur te betalen. Ik vind het erg jammer dat ik nu zo abrupt moest verhuizen, maar aan de andere kant is het ook wel even lekker om mijn ‘eigen’ plekje te hebben. Het zit dan wel aan kantoor vast, maar dat maakt me voor die paar dagen (en ook als het voor langer zou zijn) helemaal niks uit. Ik heb nu mijn eigen slaapkamer en eigen badkamer! Een eigen badkamer ben ik helemaal niet meer gewend en dat is echt weer heerlijk. En de waterdruk is hier bijna gelijk aan thuis, nu merk ik pas hoe ik dat gemist heb.. Maar hoewel ik zelf heb voorgesteld een paar dagen in het Roadtrip huis te wonen was ik uiteindelijk toch liever bij Elke en Thies gebleven. Alleen maar meer reden om weer terug te komen… Voor iedereen die overigens ooit naar Uganda gaat en accommodatie in Kampala zoekt: zoek vooral Mama Babu Guesthouse op bij AirBnB! Ik heb het er onwijs goed naar mijn zin gehad.
Nu ga ik me snel klaarmaken voor vanavond: we gaan met een groepje naar een 80s dinner party. Ik ben reuze benieuwd hoe dat gaat zijn, maar heb er wel heel veel zin in! Ik ga mijn best doen om mijn laatste weekend in Kampala goed te besteden!
Tot snel,
Liefs Marin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
